Większość popularnych gatunków rzekotek jest niewybredna, żywiąc się zarówno bezkręgowcami latającymi (imago moli woskowych, mucha domowa), chodzącymi, skaczącymi (świerszcze, szarańcza czy karaczany), a także pełzającymi (dżownice, larwy motyli i chrząszczy). Raz na miesiąc można podać rzekotkom większych gatunków noworodka mysiego. Niestety, niektóre z rzekotek można bardzo szybko przekarmić, gdyż są bardzo żarłoczne.

Rozpoznanie płci zwykle nie jest problematyczne, samce z reguły są mniejsze i wątlejsze od samic. Czasem, gdy samce wejdą w okres rozrodczy, da się u nich zauważyć worki głosowe na podgardlu, oraz zmianę właśnie tej części ciała. Gody odbywają się zwykle po okresie 2-3 miesięcznego spoczynku (uwaga: dla niektórych gatunków to podwyższenie temperatury i spadek wilgotności, a dla innych to obniżenie temperatury i spadek wilgotności). Po tym okresie, gdy wilgotność wzrasta do nawet 100%, rozpoczynają się gody, zwykle nocą i w okolicy zbiornika z wodą. Żaby składają skrzek bezpośrednio do wody jak np.: rzekotka żabia (Phrynohyas resinifictrix), która składa nawet do 2000 jaj, lub, tak jak wcześniej wspominana chwytnica kolorowa, na liściach nad zbiornikiem.

Kijanki mogą wylęgać się już po 1-3 dniach od zniesienia skrzeku. Jedzą wówczas głównie pokarm roślinny. Dobrze sprawdza się pokarm dla rybek akwarystycznych z dużą zawartością spiruliny. Kijanki należy porozdzielać na małe grupy, po 10-15 osobników, gdyż w takich stadkach jest mniejsza konkurencja o pokarm i kijanki szybciej rosną. U niektórych gatunków jak np.: Phyllomedusa hypochondrialis kijanka przekształca się z małą żabkę już po 50 dniach. Młode rzekotki możemy trzymać razem nawet w dużych grupach, pamiętając jednak że mniejsze i słabsze osobniki mogą zostać zjedzone przez silniejsze osobniki lub mogą nie wygrać konkurencji o pokarm.

Żaby to jeszcze mało popularne w naszym kraju zwierzęta. A szkoda! Przedstawione tu rzekotki to rodzina bardzo ciekawych pod względem wyglądu jak i zachowań płazów. Ich świat zasadniczo różni się od świata gekona lamparciego czy węża zbożowego (dwóch najbardziej popularnych kręgowców terrarystycznych w Polsce).