Straszyk australijski (Extatosoma tiaratum) – jeden z najpopularniejszych i łatwiejszych w hodowli przedstawicieli straszykowatych (Phasmida). Ze względu na oryginalny wygląd oraz łatwość w hodowli doskonale nadaje się na pierwszego owada.

Terrarium i wymagania hodowlane

Extatosoma tiaratum wymaga przestronnego, dobrze wentylowanego terrarium o wielkości dopasowanej do ilości osobników, czyli im więcej osobników tym większe. Dla kilku dorosłych straszyków nadaje się terrarium 30x20x70 cm. Dobrze jest umieścić wewnątrz kilka grubszych gałęzi mogących utrzymać masywną samiczkę. Jako podłoże używamy mieszanki torfu i piasku w skali (2:1), grubość ściółki powinna wynosić ok. 2 cm. Do terrarium wstawiamy pojemnik z wodą i roślinami służącymi za karmę. Pojemnik powinien być dobrze zabezpieczony, aby młode nie potopiły się. Ściółkę i rośliny przynajmniej raz dziennie spryskujemy, wymagana wilgotność wynosi 70-80%, przy niższej owady mają kłopoty z linieniem. Temperatura odpowiednia dla tych owadów wynosi 25-30oC, przy czym im wyższa temperatura tym straszyki szybciej się rozwijają. Nie wymagają specjalnego oświetlenia, jednak nie preferują zbytniego nasłonecznienia.

Rozmnażanie i rozpoznawanie płci

Mogą rozmnażać się płciowo jak i przez partenogenezę (rozmnażanie bez zapłodnienia, w tym wypadku klują się same samiczki). Samice nie posiadają pokładełka, jaja są rozrzucane. Kuliste, bocznie spłaszczone jaja są gładkie, błyszczące, koloru szaro brązowego z białymi odcieniami, jasnym wieczkiem i odstającą końcówką. 20 mm nimfy zaczynają kluć się po 6 miesiącach, a zdarza się też, że inkubacja jaj trwa nawet do roku. Młode bardzo szybkie i zwinne. Płeć można rozróżnić już po drugiej, trzeciej wylince: samce nie posiadają wyrostków płatowych na odwłoku.

Ciekawostki

W środowisku naturalnym złożone przez samicę jaja są często zbierane przez mrówki z rodzaju Leptomyrmex sp., które zjadają część wieczka, a resztę (nieuszkodzone jaja) wynoszą na składowisko odpadów mrówczej kolonii. Tutaj w sprzyjających warunkach wilgotnościowych i temperaturowych, dochodzi do ich rozwoju i wyklucia się młodych. Świeżo wyklute nimfy swoim zachowaniem i wyglądem przypominają mrówczych gospodarzy, co znacznie ułatwia im niepostrzeżenie opuścić terytorium mrówek i znaleźć roślinę żywicielską.