Dzienne lub nocne, krajowe bądź egzotyczne. Decyzja o hodowli określonego gatunku motyli zależy zarówno od doświadczenia hodowcy, jak również jego zainteresowań i preferencji. Tymczasem znawcy i pasjonaci tych owadów jednogłośnie przekonują: początkujący hodowcy mają w czym wybierać.

Współcześnie znanych jest ok. 150.000 różnych gatunków tych owadów. W Polsce żyje ich ponad 3000. Różni je barwa, kształt skrzydeł i wielkość. Najmniejsze z nich mają kilka milimetrów, rozpiętość skrzydeł tych największych dochodzi nawet do 30 centymetrów. W zależności od tego, który z gatunków zamierzamy hodować, istotne jest dostosowanie warunków do specyfiki i wymagań posiadanych motyli.

Rusałka-pawik

Jej hodowla uznawana jest za pierwszy etap przygody z tymi owadami, dlatego poleca się ją szczególnie początkującym hodowcom. Ze względu na powszechność występowania (polany, lasy, sady ogrody) i charakterystyczne ubarwienie (brązowo-czerwone skrzydła z wyraźnie zaznaczonymi „pawimi oczkami”) jest powszechnie rozpoznawalna. Jej hodowla jest stosunkowo łatwa i nie wymaga znacznych nakładów. Samice składają bowiem jaja na spodniej stronie liści występującej prawie w każdym miejscu pokrzywy. Jej dorosłą postać spotkać można niemal przez całe lato. Poszukiwania najlepszych okazów rozpocząć można natomiast już w kwietniu.

Strzępotek ruczajnik
Należy do najpopularniejszych polskich motyli z rodziny rusałkowatych. Spotykany jest przede wszystkim na łąkach, polach i skrajach lasów w całym kraju. Ubarwienie strzępotka ruczajnika jest jasnopomarańczowe z wyraźną ciemną plamką występującą jednak tylko u samca. Gąsienice tego owada żerują głównie na trawach, więc ich hodowla nie jest nazbyt problematyczna. W ciągu roku możemy liczyć na dwa pokolenia: pierwsze w maju, drugie zaś w lipcu.

Samia Cynthia ricini

To jedna z najpopularniejszych pawic hodowanych w Polsce. Motyl ten jest aktywny nocą. Znaleźć go można przede wszystkim na takich roślinach, jak magnolia, orzech czy bez. Dorosły owad ma brązowe ubarwienie, a całe jego życie (wraz ze wszystkimi stadiami rozwojowymi) trwa ok. 2 miesięcy, z czego tylko około tygodnia w stadium imago. Jego hodowla nie jest szczególnie wymagająca. Trzeba przede wszystkim pamiętać, iż owad pokarm przyjmuje wyłącznie w stadium gąsienicy, co jest znacznym ułatwieniem dla hodowców. Dodatkową ciekawostką jest fakt, iż motyl ten występuje w dwóch barwnych odmianach: dzika tworzy kokony brązowe, hodowlana zaś białe.