Dieta larw

Oprócz substratu larwy czasami jedzą również pokarm roślinny i zwierzęcy. Najczęściej stosuje się dokarmianie ich bananami jabłkiem lub marchewką czasem również pieczarkami i sałatą. Można także do ściółki dosypywać niewielkie ilości suszonych kiełży zdrojowych (gammarus), należy jednak zwracać uwagę, że kiełże mogą pleśnieć, a wtedy trzeba je niezwłocznie usunąć.

Wychów larw

Hodując żuki trzeba się uzbroić w cierpliwość. Larwy rosną wolno, a przepoczwarzenie również zajmuje żukom trochę czasu. Najszybciej rosną małe gatunki (Pachnoda, Smaragdetes) gdzie od jaj do dorosłego osobnika mija jedynie 3-6 miesięcy. Rekordzistą w hodowanych gatunkach są chyba żuki z rodzaju Dynastes gdzie larwy potrzebują aż dwóch lat by stać się pięknymi żukami.

Gdy larwy są dobrze odżywione oraz gdy podłodze jest odpowiednio wilgotne, bez problemy zmieniają się w poczwarki. Poczwarka zwykle jest oklejona warstwą ziemi, twór ten zwany jest kokonitem. Poczwarki swoje kokonity zazwyczaj przymocowują do ścian zbiornika rzadziej umiejscawiają się luźno w ściółce.

Gdy w zbiorniku pojawia się już pierwsze poczwarki nie należy od tego czasu przegrzebywać ściółki lub robić to z wielką ostrożnością gdyż poczwarki są niezwykle delikatne a zniszczenie kokonitu często skazuje owada na śmierć. Przeobrażenie zupełne trwa w zależności od gatunku od miesiąca (Pachnoda spp.) do 2-3 miesięcy (Xylotrupes gibeon).

Utrzymanie żuków oraz rozmnażanie

Z poczwarki wychodzi dorosły żuk zwany imago. Zaraz po tym jak opuści poczwarkę jest on miękki oraz bardzo delikatny. Dlatego niektóre gatunki pozostają jeszcze przez jakiś czas w kokonitach i dopiero jak ich chitynowy pancerz stwardnieje opuszczają kokonit. Inaczej natomiast postępują rohatyńce. One od razu opuszczają kokonit i twardnieją już poza nim, dlatego często się zdarza, że ich pokrywy skrzydeł są źle wykształcone lub zdeformowane.

Żuki z rodzajów Pachnoda czy Smaragdetes można trzymać w zbiorniku, w którym trzymaliśmy larwy. Wyciągamy jedynie nadmiar żuków tak, aby nie dochodziło do przegęszczenia. Natomiast żuki z takich rodzajów jak Xylotrupes, Chelorrhina, Dynastes czy Eudicella łączymy w taki sposób żeby na jeden pojemnik hodowlany przypadał tylko jeden samiec. Samce z tych rodzajów wykazują bardzo duży terytorializm i chęć walki o partnerkę, co może doprowadzić nawet do okaleczenia czy śmierci przeciwnika.

Odpowiednia temperatura dla większości gatunków trzymanych w domach to 24-27^oC a wilgotność podobna, co do wilgotności, w której trzyma się larwy.

Chyba najbardziej uniwersalnym pożywieniem dla dorosłych żuków jest banan oraz melon. Większość gatunków preferuje właśnie te dwa owoce. Poza nimi można podawać również: arbuza, jabłko, sałatę (w niewielkich ilościach), kwiaty mniszka lekarskiego, truskawki, gruszki czy papki owocowe.

Pierwsze kopulacje mogą odbywać się już na tydzień po przepoczwarzeniu owadów. A sama kopulacja trwa do kilku godzin. Samice po paru dniach od kopulacji zaczynają składać głęboko w substracie niewielkiego rozmiaru, okrągłe białe jajeczka. Ich ilość jest uzależniona od gatunku; ale zwykle do 10 do 50 sztuk. Po paru dniach wykluwają się młode larwy.