Rozmnażanie ptaszników

Gdy zapewniliśmy naszemu pupilowi odpowiednie warunki, oraz mamy możliwość trzymania nie jednego ptasznika a kilku, możemy się pokusić o próbę rozmnożenia. Ptaszniki to zwierzęta o bardzo wyraźnym dymorfizmie płciowym. Samce dorastają płciowo po około 1,52 latach (około 14 linień) i żyją jeszcze pół roku, samica natomiast jest gotowa do rozmnażania dwa-trzy linienia później, lecz potrafi żyć nawet 20 lat i co roku linieć. Dorosłe samce są mniejsze od samic, często mają małe odwłoki, na nogogłaszczkach mają narządy kopulacyjne zwane „bulbusami”, a na goleniach pierwszej pary nóg – haki służące do podtrzymania samicy podczas kopulacji. Płeć młodych ptaszników oznacza się po głębokości płytki genitalnej znajdującej się na brzusznej stronie odwłoka, tuż przy połączeniu odwłoka z głowotułowiem. U samic jest ona znacznie głębsza.

Przed połączeniem samicy i samca należy oba pająki obficie nakarmić. Połączenie należy przeprowadzić w dużym pojemniku (terrarium) tak, aby samiec miał możliwość ucieczki przed samicą. W naturalnym środowisku często się zdarza, że samce padają ofiarą samicy tuż po kopulacji. Gdy ptaszniki są sobą zainteresowane, samiec zaczyna charakterystycznie tupać odnóżami i trząść się, a samica odpowiada mu tupaniem. Kopulacja jest dość szybka, samiec unosi samicę, zabezpieczając odnóżami jej szczękoczułki, tak by nie mogła go zaatakować, i bulbusami przenosi pakiet spermy do jej komory płciowej. Po kopulacji należy je niezwłocznie rozdzielić. Gdy pająki nie wykazują zainteresowania próbę połączenia należy powtórzyć po paru dniach.

Zapłodniona samica je obficie i po około pół roku składa kokon, którego pilnuje. Po około 1,5-3 miesiącach z kokonu wychodzą młode ptaszniki, które należy oddzielić od samicy i przenieść do odpowiedniej wielkości pojemników.

Choroby ptaszników

Pająki tak jak inne zwierzęta mogą zapadać na różne schorzenia i choroby. Niestety leczenie bezkręgowców jest bardzo trudne i problematyczne i w większości przypadków nie uzyskamy porady u weterynarza. Dlatego powinniśmy w jak największym stopniu dbać o profilaktykę. Do najczęstszych schorzeń należą:

Urazy mechaniczne: najczęściej złamanie lub urwanie kończyny. Jeśli pająk urwie sobie kończynę lub złamie w stawie, istnieje duże prawdopodobieństwo, że rana sama się zasklepi, a kończyna zostanie zregenerowana przy następnych linieniach. Natomiast, gdy złamanie nie nastąpi w stawie, należy przeprowadzić amputację do wysokości stawu. W tym celu należy unieruchomić ptasznika i amputować mu złamaną część kończyny skalpelem czy nożycami. Trudno gojącym się i niebezpiecznym urazem jest uszkodzenie odwłoka. Gdy dojdzie do rozległego urazu odwłoka pająk ma małe szanse na przeżycie, ale małą ranę można zasklepić smarując niewielką ilością wazeliny.

Problem z linieniem to kolejne częste schorzenie. Występuje zazwyczaj, gdy zwierzę jest bardzo słabe lub gdy w terrarium jest zbyt mała wilgotność. Pająk albo nie może zrzucić starego oskórka i wtedy czeka go śmierć, albo zrzuca go tylko w części. Gdy zauważymy, że pająk ma problemy z linieniem, należy zwiększyć wilgotność oraz spróbować delikatnie pęsetą usunąć zalegający oskórek.

Innym bardzo niebezpiecznym schorzeniem dla pająka jest grzybica. Pojawia się zwykle, gdy ściółka jest za wilgotna. Pleśń czy grzybica objawia się zwykle na ciele pająka jako pozbawione włosków miejsce, koloru białego czy lekko zaróżowionego. Gdy na ciele pojawią się zmiany grzybicze należy przenieść pająka do terrarium o obniżonej wilgotności (40-50%), możemy także posypać chore miejsce talkiem, co zmniejszy szybkość rozprzestrzeniania się grzybicy. Zmiany chorobowe powinny ustąpić wraz z linieniem.

Gdy zapewnimy naszym pupilom optymalne warunki z pewnością obdarują nas licznym potomstwem oraz dużą dawką satysfakcji