Ptaki

20.08.2010
autor:  Justyna Niżyńska-Bubel
kategoria:  Ptaki

Zeberka to najczęściej hodowany ptak z rodziny astryldów (Estrildidae). Jest odporna, łatwa w hodowli, a ponadto przystępna cenowo, więc śmiało można polecić ją początkującym hodowcom.

Zeberka, a właściwie amadyna zebrowata (Taeniopygia guttata) jest najpospolitszym australijskim astryldem. Występuje w dwóch podgatunkach różniących się nieznacznie ubarwieniem, zasiedla niemal cały kontynent australijski i kilka pomniejszych wysp, żyjąc na obrzeżach lasów, suchych stepach i półpustyniach, oraz w krzaczastych zaroślach. Często też spotykana jest na uprawach zbóż i na terenach zamieszkanych przez człowieka. Jest gatunkiem żyjącym w stadach liczących nawet do kilku tysięcy osobników.

Jest to niewielki ptak (10 cm długości) o wyraźnym dymorfizmie płciowym. Samica jest szarawa, z czarną łezką pod okiem i prążkowanym ogonem, samiec natomiast ma prócz tego czarną plamę na piersi, prążkowane podgardle, kasztanowe policzki i rdzawe biało nakrapiane boki. Również zabarwienie dzioba i nóg jest u samców znacznie bardziej intensywne. Młode są podobne do samicy, ale w odcieniach brązu. Istnieje wiele mutacji barwnych, choć w Polsce dostępnych jest niewiele z nich (m. in. odmiana biała, srebrna, czarnopierśna czy rudopierśna).

Hodowla zeberki

Ponieważ zeberki są ptakami stadnymi i bardzo towarzyskimi, nie powinno się ich trzymać pojedynczo. Nie da się ich oswoić do tego stopnia co papugę, bo trzymane pojedynczo nigdy nie zobaczą w człowieku namiastki partnera. Jeśli planujemy trzymać zeberki w klatce, najlepiej kupić parkę lub dwa ptaki tej samej płci, natomiast jeśli mamy miejsce na wolierę pokojową, możemy zaplanować kupno większej liczby ptaków (nie zaleca się trzymania trzech ptaków lub dwóch par, gdyż w takich układach dochodzi często do utarczek). Zbyt duże zagęszczenie ptaków na małej powierzchni będzie przyczyną walk terytorialnych mogących skończyć się nawet śmiercią słabszych osobników. Można łączyć je z innymi astryldami (czasem nawet podrzuca się im do odchowania pisklęta rzadszych gatunków), oraz innymi niewielkimi, nie przejawiającymi agresji gatunkami (np. gołąbki diamentowe).


1 2 3 //1
zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 4.5 (13 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu