Żako jest ptakiem powszechnie trzymanym w niewoli, co zawdzięcza przede wszystkim dużej inteligencji i zdolnościom do naśladowania ludzkiej mowy.

Żako (Psittacus erithacus), inaczej zwana papugą szarą, jest średniej wielkości (28-39 cm długości) ptakiem afrykańskim. Zamieszkuje nizinne lasy, sawanny i zarośla mangrowe w środkowej Afryce, od Sierra Leone po Kenię i Tanzanię. Na noclegowiskach przebywa w stadach liczących nawet kilka tysięcy osobników, natomiast żeruje w niewielkich grupach rodzinnych wysoko w koronach drzew, jedząc przede wszystkim owoce i orzechy. Gniazduje w luźnych koloniach, w dziuplach drzew. Występuje w trzech podgatunkach (kongijskie, liberyjskie i książęce), różniących się nieznacznie wielkością i kolorem. Jest uznany za bliskiego zagrożeniu wyginięcia, w przeszłości z powodu tępienia przez tubylców jako szkodnika upraw, a obecnie przez masowe odłowy do celów hodowlanych.

Jest to ptak o ubarwieniu szarym, łuskowanym (dzięki białym obrzeżeniem piór), z białym zabarwieniem części twarzowej (pokrywają ją drobne, jedwabiste piórka), czarnym dziobem, prosto ściętym, krótkim, czerwonym lub kasztanowym ogonem, jaśniejszym kuprem i podogoniem oraz ciemnymi końcami skrzydeł. Ponieważ brak dymorfizmu płciowego, zaleca się określać płeć poprzez badania laboratoryjne. Młode ptaki mają oko z ciemną tęczówką, której kolor utrzymuje się do 6 miesiąca życia, potem jaśnieje. Po upływie 10 miesiąca życia przybiera kolor żółtawy. Występują trzy mutacje barwne: biała, beżowa i srebrna, ale w Polsce są one niedostępne.

Hodowla i żywienie żako

Żako nie trzymamy w klatce, tylko w małej pokojowej wolierze (min. 2 m dł. x 1,5 m szer. x 1,8 m wys.) lub w wolierze zewnętrznej ogrzewanej w okresie zimowym. Żako można trzymać w większej ilości, ale nie toleruje obecności innych gatunków papug. Często trzyma się je pojedynczo, ale pamiętajmy, że wówczas należy poświęcać jej czas codziennie, warto, aby uczestniczyła w naszym codziennym życiu w jak największym stopniu. Należy również pamiętać, że łączenie dwóch ptaków, które jako pisklęta odkarmiane były przez człowieka, a także papug, które większość życia spędziły w samotności, może się skończyć agresją, gdyż takie papugi człowieka traktują jako partnera życiowego, nauczyły się jego mowy ciała, a języka swego własnego gatunku już nie rozumieją. Jeśli żako jest trzymana w domu, trzeba umożliwić jej codzienne swobodne loty po pokoju. W wolierce nie powinno zabraknąć kilku misek na różne rodzaje pożywienia, wodę i soki. Aby papuga nie przewracała i nie niszczyła karmników, powinny być one metalowe lub porcelanowe, i najlepiej przykręcane. W wolierce powinny się też znaleźć drewniane żerdki różnej długości, z nietrujących drzew (np. brzoza, wierzba, nie pryskane drzewka owocowe), oraz zabawki, choć te najlepiej umieszczać poza klatką, aby papuga wyładowywała swą niszczycielską energię na nich, zamiast na książkach, meblach, czy kwiatach doniczkowych. Do tego celu można stworzyć np. różnego rodzaju konstrukcje z lin i gałęzi.