Hodowla i żywienie nierozłączek

Są to ptaki nadające się zarówno do hodowli w klatkach (długości co najmniej 80x50x40 cm), jak i ogrzewanych na zimę wolierach zewnętrznych (temperatura powyżej 10^oC). Można trzymać je w niewielkich stadach, jak i parami. Jedynie nierozłączki rudogłowe, przy odpowiedniej opiece człowieka, mogą żyć w pojedynkę. Ze względu na agresję w stosunku do innych ptaków, nie zaleca się ich łączyć z innymi gatunkami. Ponieważ mają skłonność do niszczenia i dłubania we wszystkim, karmniki powinny być metalowe lub porcelanowe, a drzwiczki klatki dobrze zabezpieczone (proste zamknięcia szybko nauczą się otwierać). Najlepiej unikać klatek z możliwością zewnętrznego zawieszania karmników, bo papugi będą tamtędy uciekać.

W wystroju klatki nie powinno zabraknąć zabawek, szczególnie przeznaczonych do zniszczenia (papużki mają niespożytą energię), a także młodych gałązek, które będą chętnie zgryzać. Przy wypuszczaniu ptaków na pokój należy zabezpieczyć cenne, oraz trujące rośliny, do których ptaki szybko by się dobrały. Nie zrażają ich nawet kolce kaktusów. W klatce od czasu do czasu powinno się postawić płytki pojemnik z wodą, w którym będą się mogły wykąpać.

Żywienie podobne jak u nimf, z dużą ilością zielonki i owoców, a także przynajmniej raz w tygodniu z dodatkiem białka zwierzęcego (mieszanka jajeczna, owady).

Rozmnażanie nierozłączek

Do lęgów dopuszczamy ptaki co najmniej roczne. Aby nierozłączki się rozmnażały należy udostępnić im budkę lęgową o wymiarach 18x18x25 cm i 5 cm średnicy otworu wejściowego. Za wyściółkę gniazda służą świeże witki wierzbowe, brzozowe gałązki, kłosy babki lancetowatej itp. Składają średnio 3 do 6 jaj, w dwudniowych odstępach, wysiaduje samica przez około 3 tygodnie, samiec natomiast ją karmi i broni gniazda. Młode opuszczają gniazdo po 5-6 tygodniach od wyklucia, ale jeszcze przez kolejne dwa są karmione przez rodziców. Można je trzymać w grupach rodzinnych (o ile klatka nie jest za mała). Częstym problemem hodowlanym jest zamieranie embrionów, co jest zwykle spowodowane zbyt niską wilgotnością powietrza w pobliżu gniazda (warto wstawić miseczkę z wodą pod skrzynkę lęgową).

Nie są to ptaki zalecane dla ludzi w bloku, gdyż należą do jednych z bardziej hałaśliwych. Można nauczyć je powtarzania kilku słów, czy naśladowania różnych dźwięków, jednak największą przyjemność sprawia obserwacja ich żywego usposobienia, które sprawia, że wciąż się wiercą, bawią i kombinują.