Minimalna woliera pokojowa powinna mieć 1,5x1x2 m, ale wówczas ptaki powinny mieć zapewnioną możliwość codziennego lotu po pokoju, natomiast woliera ogrodowa powinna mieć co najmniej 2x1,5x4 m. Dno woliery warto wysiać trawą, oraz umieścić płytki basen z wodą, gdyż ptaki te uwielbiają się kąpać. Rozelle to ptaki żerujące przede wszystkim na ziemi, dlatego karmniki powinny być zawieszone nisko, lub postawione na piasku, z którego po rozgrzebaniu ptaki będą sobie wybierać ziarno. Nie powinno też zabraknąć gałązek drzew owocowych czy liściastych, z których ptaki będą mogły zdzierać korę. Jest to szczególnie ważne, bo dzięki temu papugi ścierają sobie dziób (częstą dolegliwością jest u nich przerost dzioba). Rozelle nie tolerują towarzystwa innych gatunków ptaków, również swojego gatunku, szczególnie, gdy już dobiorą się w pary.

Karmienie rozell nie różni się niczym od żywienia innych papug australijskich (np. nimf). W naturze ptaki te żywią się przede wszystkim nasionami zbóż, traw i krzewów, a w okresie lęgów również owadami, oraz młodymi pędami roślin.

Rozmnażanie rozell

Do lęgów dopuszczamy ptaki co najmniej 2 letnie. Budka lęgowa powinna mieć wymiary 30x30x50 cm, a otwór wlotowy średnicę 8-9 cm. Jako wyściółka do gniazda świetnie nadaje się torf lub spróchniałe drewno, które papugi same mogą wydłubywać z pniaka. Samiczka znosi od 2–8 jaj, które wysiaduje sama przez 21-24 dni. Młode zaczynają opuszczać budkę po 4 tygodniach od wylęgu, ale jeszcze przez kolejne 4 będą karmione przez rodziców. Rzadko dochodzi do dwóch lęgów w roku.

Rozelle są pięknymi papugami o wielobarwnym upierzeniu, niestety są bardzo hałaśliwe. To jedne z najgłośniejszych papug występujących w hodowli. Są również bardzo płochliwe, choć nie wykluczam możliwości ich oswojenia, a nawet wyuczenia kilku dźwięków. Szczególnie po ręcznym odkarmieniu młodych. Te ptaki jednak w klatkach wyjątkowo się męczą. Są ruchliwe, bardzo aktywne i dobrze czują się na świeżym powietrzu.