Nimfa, po papużce falistej, jest najczęściej hodowaną papugą w domu. Jest mało wymagająca, łatwa do oswojenia i nie sprawia trudności w rozmnażaniu.

Nimfa (Nymphicus hollandicus) jest jednym z najpopularniejszych australijskich ptaków ozdobnych i jako jedna z niewielu nie podlega rejestracji CITES. Jej naturalnym środowiskiem są sawanny, stepy i półpustynie, gdzie prowadzi koczowniczy tryb życia z powodu regularnych suszy i wędruje wielkimi stadami w poszukiwaniu wody i pokarmu. Żyje w klimacie ciepłym i suchym, unika więc wilgotnych, lesistych obszarów położonych na wybrzeżu.

Nimfy należą do papug średniej wielkości, długość ciała około 30 cm. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech w wyglądzie jest cienki, spiczasto zakończony czubek na głowie. Naturalnie ubarwiona nimfa ma żółtą głowę z pomarańczową plamą na policzku, a resztę ciała w rożnych odcieniach szarości, oraz z białą plamą na skrzydle. Dymorfizm płciowy jest tu wyraźny i wbrew pozorom nie nastręcza większych problemów. Samiczka jest mniej jaskrawa na głowie, ze znacznym dodatkiem szarości i szarym czubkiem, sterówki ma żółte, szaro prążkowane, na spodzie lotek (pierwszorzędowych, drugorzędowych, a czasem na całej długości skrzydła) białe lub żółte plamki.

Młody samczyk wygląda jak samiczka, ale już po 4 miesiącach życia zaczyna się przepierzać i pojawiają się pierwsze żółte piórka na głowie. Posiada też plamki na spodzie skrzydła, ale tylko na lotkach pierwszorzędowych, które u dorosłego samca całkowicie znikają.