Kulczyk królewski

Do chętnie hodowanych łuszczaków egzotycznych należy kulczyk królewski (Serinus pusillus), pochodzący z gór Azji Mniejszej i Środkowej, Kaukazu i Tybetu. Zimą zlatują do dolin i miast, zbijając się w duże stada, które tworzą wraz z innymi gatunkami łuszczaków. Na wiosnę wracają w góry, na wysokość nawet powyżej 2000 m n.p.m.

Osiąga długość do 12 cm, a podstawową barwą jego upierzenia jest brąz i szary, z ciemnym kreskowaniem na wierzchu i spodzie, spód ciała jest żółtawy, głowa, podgardle i pierś czarne, a ciemię popielate. Charakterystyczna jest intensywnie czerwona plamka na czole. Dymorfizm płciowy bardzo słaby, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. W okresie godowym samiec ma głęboko czarną barwę głowy, gdzie u samicy kolor jest ciemnoszary, a zakres czerwieni na głowie jest znacznie mniejszy. Młode ptaki przypominają samice, bez czerwonej plamki na czole.

Stosunkowo łatwo przyzwyczaja się do życia w klatce, dla pary minimalna wielkość to 50x50x50 cm, a młode ptaki można trzymać w większej grupie w klatce o rozmiarach 150x100x50 cm. Znoszą temperatury do 5^oC, ale samice są wrażliwsze na spadek temperatury. Pary w okresie lęgowym powinno się trzymać oddzielnie, ze względu na dużą agresję przy ustalaniu terytorium lęgowego, a ponieważ są to ptaki monogamiczne, nie powinno się ich po okresie lęgowym rozdzielać. Lubią się kąpać, dlatego na dnie klatki powinna zawsze stać płytka miska z wodą. Ponieważ samice są na rynku trudno dostępne, najczęściej trzyma się pojedyncze samce dla śpiewu.

Przy hodowli tych ptaków bardzo ważna jest urozmaicona dieta, która nie może ograniczać się do podawania mieszanki dla kanarków. W skład mieszanki ziarna, poza drobnym prosem powinny wchodzić nasiona chwastów, konopii, brzozy, olchy, mniszka (zbierane samodzielnie), sałaty, maku itp., podawane z sezonową zmiennością, zależnie od tego, co aktualnie dojrzewa, a także owoce, warzywa i zielenina. Ziarno powinno być podawane zarówno w stanie suchym (szczególnie zimą), jak i namoczone oraz skiełkowane. W okresie lęgowym nie może zabraknąć również pokarmu pochodzenia zwierzęcego, czyli przede wszystkim owadów (np. larwy mącznika, mrówek czy mszyce). Pokarm najlepiej posypywać sproszkowaną sepią, która powinna być też dostępna w klatce osobno, w całości.

Rozmnażanie jak przy kanarkach. Ptakom w tym czasie powinno zapewnić się dużo spokoju i urozmaiconą dietę. Jest to newralgiczny okres, w którym najczęściej zdarzają się pady tych ptaków.