Żywienie jak przy świergotkach. Jako przysmak można podawać niewielkie ilości orzechów. Trzeba jednak uważać, gdyż mają skłonności do otłuszczenia.

Na gniazdo nadają się budki lęgowe wielkości 17x17x15 cm i średnicy otworu 5 cm, zawieszone pod dachem woliery. Na dno sypiemy około 5 cm warstwę trocin. Samica składa 4-6 jaj w dwudniowych odstępach, inkubuje je 18-20 dni, a samiec ją wówczas dokarmia. Po 4-5 tygodniach młode opuszczają budkę, ale jeszcze przez następne dwa pozostają pod opieką rodziców. Szykując się do kolejnego lęgu rodzice mogą atakować i przepędzać młode z poprzedniego lęgu, dlatego należy je oddzielić. Nie powinno się dopuszczać do więcej niż dwóch lęgów w roku.

Łąkówka wspaniała (N. splendida)

Jest najczęściej hodowaną łąkówką w Polsce. Tej samej wielkości co poprzedni gatunek, z zielonym wierzchem ciała, niebieską maską i krawędziami skrzydeł, oraz żółtym brzuchem. U samca na piersi występuje czerwona plama, a kolory w całym upierzeniu są intensywne. Samica nie ma czerwieni w upierzeniu, kolory są matowe i szarawe. Istnieje bardzo wiele odmian barwnych, choć w ostatnich latach choroba wirusowa zdziesiątkowała wiele hodowli w Europie Zachodniej przyczyniając się do niemal całkowitego zniknięcia części z nich. Do ciekawych odmian należą m. in. rubino, niebieska białopierśna, srebrna, pastelowa, oliwkowa, oraz szeki.

Łąkówką wspaniałe pochodzą z centralnej i południowej Australii, z terenów półpustynnych, gdzie żyją w niewielkich stadkach. Ponieważ są bardzo wrażliwe na wilgotne powietrze i niską temperaturę, mogą wystąpić problemy z ich hodowlą, dlatego lepiej jest je trzymać w wolierach wewnętrznych. Mogą być łączone z innymi gatunkami ptaków, ale w okresie lęgowym gniazdujące pary powinno się trzymać osobno. Są równie ciche co poprzedni gatunek, samiec odzywa się melodyjnie.