Obecnie robi się klatki o plastikowych, odczepianych dnach, co bardzo ułatwia sprzątanie. Niektóre klatki mają też wysuwane szufladki, co z jednej strony jest wygodne, z drugiej w szparach między szufladą a ściankami właściwego dna często zbiera się piasek, resztki jedzenia i odchody, które i tak trzeba usuwać. Po dłuższej eksploatacji takiej klatki szufladki mogą się zacząć zacinać, a wówczas wydłubanie ze szpar czegokolwiek staje się męczące. Nie zaleca się klatek z dnem metalowym, albowiem po jakimś czasie zacznie korodować, a wydzielane przez kontakt z pokarmem (np. owocami) związki mogą być dla ptaków trujące.

Pręty lub siatka powinny być pokryte nietoksycznymi farbami proszkowymi, chromowane lub ze stali nierdzewnej. Niestety, najczęściej w sprzedaży występują klatki o prętach cynkowanych. Należy wnikliwie przyjrzeć się ich strukturze, czy nie ma żadnych odprysków, które ptak mógłby oskrobać i zjeść (trujące!). Przy metalowych klatkach nie wolno wkładać owoców pomiędzy pręty, gdyż soki wytrącają metale, którymi owoc zostaje wówczas zanieczyszczony.

Klatka często zaopatrzona jest w więcej niż jedne drzwiczki, drugie wyjście służy na ogół do zawieszania baseniku lub budki lęgowej. Klatki wyposażone są również w żerdki. Plastikowe żerdki tak naprawdę nie nadają się dla ptaków, gdyż są częstą przyczyną chorób łap. Najlepsze są okorowane gałązki o różnej średnicy, wykonane z naturalnego drewna drzew owocowych czy np. wierzby albo brzozy. Jeżeli u siedzącego na żerdce ptaka pazurki nie opierają się o gałąź tylko zawijają pod spodem, oznacza to, że żerdka jest zbyt cienka. Żerdki powinny być rozmieszczone w taki sposób, aby nie ograniczać możliwości lotu ptaków.

Dno klatki można wysypywać piaskiem (w żadnym razie z budowy, czy piaskownicy!) lub wykładać niezadrukowanym papierem (np. papierowe ręczniki kuchenne, papier pakowy). Nie powinno się używać gazet, gdyż ptak może się zatruć farbą drukarską. Trociny czy słoma nie są dobrą ściółką ze względu na trudność w zachowaniu higieny, zapylenie a także tendencję do rozwoju w nich chorobotwórczych grzybów. Nie wolno wysypywać dna klatki żwirkiem dla kota, którego połknięcie może doprowadzić ptaka do śmierci. Nie najlepszym pomysłem jest też papier piaskowy, który niby ma na celu ułatwianie ścierania pazurków, a tymczasem prowadzi często do otarć łapek. Jeśli nie wysypujemy dna klatki piaskiem, należy dostarczyć go w miseczce, gdyż niewielkie jego ilości są przez ptaki połykane (pomaga im w trawieniu).