Każdy, kto decyduje się na kupno ptaka, powinien się dobrze zastanowić, jakie warunki może mu zapewnić. Mieszkając w bloku należy wybierać takie gatunki, które dobrze znoszą przebywanie w pokoju i ewentualnie na balkonie (np. zeberki, papużki faliste, kanarki). Należy również rozważyć, czy będzie się utrzymywać pojedyncze osobniki dla ozdoby, czy planujemy je rozmnażać.

Klatka

Przede wszystkim musimy zrozumieć, że nie ma klatki za dużej, natomiast wszystkie są dla ptaków za małe. Na im większą klatkę się zdecydujemy, tym dla ptaka lepiej (minimalnie: 100 cm x 40 cm x 70 cm). Ogólną zasadą jest by klatka była co najmniej 5 razy dłuższa niż długość samego ptaka, a szerokość i wysokość klatki określamy biorąc pod uwagę jego rozpiętość skrzydeł.

Niektóre ptaki lubią zwieszać się do góry nogami z żerdzi i rozpościerać skrzydła, a także machać rozłożonymi skrzydłami, dlatego określając wysokość klatki powinno się to uwzględnić. Zbyt mała klatka spowoduje ścieranie ogona i lotek, przez co ptak będzie miał nieładne, bardzo zniszczone upierzenie, a nawet problemy z lataniem. Nie można kierować się jedynie tym, czy ptak się do jakiejś klatki zmieści, ale czy będzie w stanie tam żyć. Dlatego zapewnienie mu komfortu życia jest sprawą priorytetową. Oczywiście, niezależnie od wielkości klatki, powinniśmy jak najczęściej zapewnić ptakom swobodne loty po pokoju. Pozwoli to na utrzymanie ptaka w dobrej kondycji psychofizycznej.

Klatka zwykle wystarcza na utrzymanie co najwyżej parki ptaków średnich rozmiarów (np. nimf), bądź niewielkiej grupki ptaków o niewielkich wymiarach (np. astryldy). Niestety, klatki oferowane w sklepach zoologicznych są w przeważającej części nieodpowiednich rozmiarów (są wyższe niż dłuższe, a prawidłowe proporcje powinny być odwrotne). Poza tym większość klatek ma pionowe pręty, a dla papug koniecznością są pręty poziome na co najmniej dwóch ściankach, gdyż ptaki te mają zwyczaj się wspinać. Ponadto ważne są same odstępy między prętami, bo jeżeli ptak jest w stanie pomiędzy nie wsadzić głowę, może zrobić sobie krzywdę. Przyjmuje się, że dla astryldów odstęp między prętami nie powinien być większy niż 10-12 mm, a duże klatki są zwykle obciągnięte drucianą siatką.

Większość klatek ma wymyślne kształty, co zwiększa co prawda ich walory estetyczne, natomiast nie zdaje egzaminu w przypadku utrzymania komfortu samych ptaków. O klatkach okrągłych z góry możemy zapomnieć, bo nie są ani wygodne w urządzaniu, ani nie dają poczucia bezpieczeństwa lokatorom. Z kolei różnego rodzaju wieżyczki nie są przez ptaki w ogóle wykorzystywane. Im prostszy kształt, tym lepiej.