Ptaki

08.10.2010
autor:  Justyna Niżyńska-Bubel
kategoria:  Ptaki


Aleksandretta chińska (Psittacula derbiana) jest kolejnym, pięknie ubarwionym ptakiem z rodzaju Psittacula.

Jest stosunkowo duża, osiąga długość około 50 cm, jej głowa i brzuch są koloru popielato-niebieskiego z czarną smugą kantarka i od dzioba do pokryw usznych linią żuchwy. Reszta ciała jest w różnych odcieniach zieleni, ogon ciemno zielony z ciemnoniebieskimi środkowymi sterówkami. Dymorfizm płciowy jest nieznaczny i zauważalny głównie w ubarwieniu dzioba, który u dorosłych samców jest czerwony, a u samic czarny. Dojrzałość płciową, tak jak inne aleksandretty, osiągają dopiero w 3 roku życia.

Ze względu na wielkość i skłonność do agresji powinny być trzymane w wolierach, ale ponieważ nie są odporne na niskie temperatury, zimą powinny przebywać w ogrzewanych pomieszczeniach. Woliera powinna być zbudowana solidnie, obleczona siatką o grubości drutu minimum 1,5 mm rozpiętą na metalowym stelażu, ponieważ ptaki te mają tendencję do niszczenia. Warto natomiast, by nie zabrakło im nieokorowanych żerdek i gałązek, dzięki którym będą mogły ścierać dzioby. Można je trzymać w niewielkich stadach, również w okresie lęgowym. Są bardzo hałaśliwe, dlatego nie zaleca się trzymania ich w blokach mieszkalnych.

Aleksandretta większa (Psatticula eupatria) jest hodowana już od starożytności.

Osiąga długość nawet do 62 cm, w tym do 35 cm ogona. Ubarwieniem bardzo przypomina aleksandrettę obrożną. Kolorem dominującym jest zielony, na pokrywach skrzydłowych występują u obu płci czerwone plamy, a u samców dodatkowo czarno-różowa obroża na szyi. Ogon jest żółto-zielony, z niebieskimi środkowymi sterówkami. Nogi są szare, a dziób czerwono-żółty. Młode są podobne do samic, ale plamy na pokrywach skrzydłowych pojawiają się dopiero w drugim roku życia. Pełne przepierzenie w ptaka dorosłego, jak i dojrzałość płciową osiągają dopiero w trzecim roku. Wyhodowano już mutacje barwne, m. in. lutino, albino i niebieską, ale nie są spotykane w Polsce.

Jest to ptak z pozoru spokojny, jednak nie toleruje obecności innych gatunków ptaków na swoim terytorium, a często jest również agresywny dla innych par tego samego gatunku. Jest również bardzo hałaśliwy, dlatego nie jest zalecany do trzymania w domu. Wymaga woliery, najlepiej ogrodowej, w której może przebywać przez cały rok, ponieważ jest dość odporna na niskie temperatury. Woliera powinna być solidna, o metalowym szkielecie, na której jest rozpięta siatka o grubości drutu minimum 3 mm. Aby mogły ścierać swoje masywne dzioby, należy dostarczać im duże ilości świeżych gałęzi. Są to ptaki, które muszą mieć przestrzeń do latania i ruchu, co dobrze wpływa na ich kondycję i zdrowie. Nie jest łatwo skłonić ich do rozmnażania, choć największym problemem jest dobranie odpowiedniej pary i zapewnienie odpowiedniej przestrzeni do życia.


//1 1 2
zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 5.0 (1 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu