Ptaki

06.09.2010
autor:  Justyna Niżyńska-Bubel
kategoria:  Ptaki


Jest wrażliwy na temperaturę, dlatego najlepiej hodować go w wolierze pokojowej (w większym stadku), ewentualnie w klatce (parami). Najlepiej czuje się w temperaturze powyżej 24oC i wilgotności 65-70%, przy czym im wyższa temperatura, tym większa powinna być wilgotność.

Jest to ptak trudny do rozmnożenia, gdyż wymaga odpowiednich warunków, w klatce się nie rozmnaża. Za gniazdo mogą mu posłużyć budki lęgowe o wymiarach 15x15x15 cm lub budki półotwarte. Materiałem budulcowym są różnego rodzaju miękkie części roślin, które powinno się dawać na dnie klatki, aby ptaki samodzielnie mogły uwić gniazdo. Samica składa średnio 4-8 jaj, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 14-16 dni. Młode ptaki opuszczają gniazdo po 24 dniach.

Żywienie amadyńca nie odbiega od żywienia zeberek, czy ryżowców, powinno być jak najbardziej urozmaicone, bogate w witaminy i związki mineralne. Warto posypywać ptakom pokarm sproszkowaną sepią, a niektórzy hodowcy zalecają dodawanie do ziarna raz w tygodniu w okresie zimowym tranu.

Amadyna obrożna


Amadina fasciata była jednym z pierwszych ptaków egzotycznych sprowadzonych do Europy (już w XVII wieku). W naturze zamieszkuje otwarte i suche tereny Afryki w pasie równikowym, a także w Malawi i RPA. Osiąga wielkość około 12 cm, samiec ma ciemno prążkowaną głowę i wierzch ciała, czerwoną półobrożę na gardle, beżową pierś, kasztanowo-brunatną plamę na brzuchu, samica ma półobrożę składającą się z ciemnych cętek, a brzuch jest jasny. Dziób i nogi jasne. Młode przypominają ptaki dorosłe, ale ich półobroże nie są jeszcze w pełni ukształtowane.

Jest to ptak łatwy w hodowli, odporny na niekorzystne warunki środowiska, szybko się aklimatyzuje. Może być trzymana w wolierach, jednak w zimie wymaga temperatury dodatniej. Jest nietowarzyska, czasem agresywna i może plądrować gniazda innych ptaków, dlatego najlepiej poszczególne pary trzymać oddzielnie.

Nie jest trudna w rozmnażaniu, o ile ma zapewnione odpowiednie warunki i żywienie. Gniazdo wije samodzielnie w zaroślach lub odpowiednio spreparowanych budkach lęgowych, a nawet w gotowych gniazdach innych małych ptaków (nawet zajętych). Gdy młode są już samodzielne, należy oddzielić je od rodziców, gdyż mogą być ofiarami prześladowań z ich strony.

Żywienie jak u innych astryldów, z dużą ilością zielonki i skiełkowanego ziarna. W okresie lęgowym zaleca się karmienie owadami i mieszanką jajeczną z jedynie niewielką ilością żółtka.

Bardzo podobnym i równie chętnie hodowanym gatunkiem jest amadyna czerwonogłowa (A. erythrocephala), zwana też a. papuzią.


//1 1 2 3 //1
zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 0.0 (0 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu