Rasy psów

Yorkshire terier, fot. sxc.hu

19.07.2010
autor:  Lucyna Nieczytaiłow
kategoria:  Rasy psów

Prawdopodobnie żadna inna rasa nie ma na świecie tylu zwolenników co yorkshire terier. „Mały pies o wielkim sercu” – tak najczęściej wypowiadają się o swoich psach właściciele yorków. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że poza ogromnymi pokładami miłości, yorki posiadają także instynkty, które czynią z nich doskonałych łowców.

Pochodzenie i wygląd

Yorkshire terier jest najpopularniejszym przedstawicielem grupy terierów, rasa powstała w XIX w. w okolicy Riding w Yorkshire. W pierwotnym zamyśle rasa ta miała służyć do wyłapywania szczurów, dzisiaj to pies rodzinny, który niestety często bywa traktowany jako ozdoba swojej rodziny.

Rasa według klasyfikacji FCI należy do grupy terierów. Według wzorca york powinien mieć sylwetkę opływową i zwartą, nosić się dumnie i charakteryzować się proporcjonalnością. Jego włos ma być długi i prosty, opadający po obu stronach tułowia z przedziałkiem biegnącym od nosa do końca ogona. W dotyku jedwabisty i delikatny. Wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 25 cm, a waga 3 kg. Wzorzec mówi także o tym, że pies tej rasy powinien być żywy, pełen animuszu i zrównoważony.

Charakter i usposobienie

Yorkshire teriery cieszą się ogromną popularnością zarówno w Polsce jak i na świecie. Kupowane są przede wszystkim, aby sprawiać przyjemność swoim właścicielom a także być ozdobą salonów. Istnieje trochę błędne przekonanie, że psy te są doskonałymi psami pokojowymi. Oczywiście mają cechy, które czynią z nich psy rodzinne i do towarzystwa, ale należy pamiętać, że są to przede wszystkim teriery. Jak każdy przedstawiciel tej grupy york jest bardzo żywym, czujnym psem posiadającym silny instynkt tropienia, lubiącym rozkopywać wszelkiego rodzaju nory. Poza tym jest ruchliwy, energiczny, jeśli nie będzie dobrze prowadzony i wielu kwestiach będzie się mu ustępować (co przy jego uroku zdarza się bardzo często) może zacząć dominować nad właścicielem. Doskonałym przykładem takiej dominacji, jest często spotykana niechęć yorków do wyczesywania włosa. Warczą wtedy na właściciela, a ten ustępuje i przestaje. Jednoznacznie daje yorkowi sygnał, ze to on tu jest przewodnikiem. Taka sytuacja jest niedopuszczalna i może sprawić, że pies zamiast być sympatycznym towarzyszem stanie się małym terrorystą gryzącym nas w zabawie lub podczas próby odebrania mu jedzenia, które znalazł na spacerze (co oczywiście należy psu zabrać, bo może mu zaszkodzić). To człowiek zawsze powinien dyktować warunki a nie pies. Jeśli jednak york trafi do rodziny świadomej jego charakteru i cech, która będzie potrafiła odpowiednio z nim postępować na pewno da jej wiele radości.


1 2 //1
zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 5.0 (1 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu