Rasy psów

30.10.2010
autor:  Magdalena Jagiełło
kategoria:  Rasy psów

Uznane za dziedzictwo narodowe Japonii, tosa inu to psy niezwykle odważne i zuchwałe. Znane są przypadki zapaśników sumo biorących przykład z tych niezwykle wytrzymałych psów i wykorzystujących ich techniki walki. W Polsce rasa ta została wpisana na listę ras psów uznawanych za agresywne. Jednakże dobrze wyszkolony tosa inu będzie spokojnym i łagodnym towarzyszem rodziny.

Pochodzenie i wygląd

Tosa inu to bardzo stara rasa japońskich psów bojowych, wywodząca się z położonej na wyspie Sikoku miejscowości Tosa. Miejsce to wsławiło się w historii Japonii uroczystymi walkami psów. Zapasy między zwierzętami były podniosłymi wydarzeniami i odznaczały się bogactwem stroi i nagród dla najodważniejszych psów. Walka trwała na ogół do momentu, w którym jeden z psów, okazując słabość, nie zdecydował się wycofać. Jednakże najważniejsze zapasy były bojami na śmierć i życie.

Nieznane jest dokładne pochodzenie tosa inu. Jedna z hipotez zakłada ich wspólne pochodzenie z inną japońską rasą – akita. Wiadomo natomiast, że kiedy z XIX wieku Japonia otworzyła swoje granice a z Europy zaczęły docierać inne rasy, Japończycy rozpoczęli krzyżowanie lokalnych ras z europejskimi (między innymi: mastifami, dogiem niemieckim i buldogiem angielskim). Dało to początek tosa inu. Ulepszanie rasy trwało nieprzerwanie do II wojny światowej, kiedy to tosie inu, podobnie jak większości innych psów na świcie, groziło wymarcie. Tosa inu te przetrwały dzięki ośrodkowi Amori w północnej Japonii, do którego odsyłano najlepsze osobniki. Po wojnie rasa została ujednolicona i wzmocniona, ale do dzisiaj bardzo trudno znaleźć osobniki, które byłybym całkowicie zgodne ze standardem FCI.

Wygląd i budowa

Tosa inu to duży pies o zdecydowanie zwartej, muskularnej i silnej budowie ciała. Głowa jego jest mocna i szeroka (u samic zdecydowanie mniejsza), z licznymi fałdami skóry. Oczy dość małe, ciemne, o dostojnym wyrazie. Nos duży i czarny, a uszy małe, cienkie, wysoko osadzone i przylegające do policzków. Szyja u psów tej rasy jest muskularna, podgardło wyraźnie zaznaczone. Klatka piersiowa natomiast szeroka i głęboka, brzuch dobrze zarysowany i wyraźnie podkasany. Ogon gruby u nasady, zwęża się ku końcowi, jest mocny i wysoko osadzony, sięga stawu skokowego. Sierść tosa inu jest krótka, twarda i gęsta. Umaszczenie może być jednolite (czerwone, czerwonopłowe lub czarne) lub pręgowane. Zdarza się, że łapy lub pierś mają drobne, białe plamki.


1 2 //1
zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 3.0 (1 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu