Siberian husky jest obok alaskan malamuta najpopularniejszą rasą północną w Polsce. Piękny wygląd często przesądza o wyborze tego psa. Rozważając zakup husky należy mieć na uwadze jego pochodzenie i wiążące się z nim cechy.

Siberian husky jest rasą bardzo starą. Pochodzi ze wschodniej Syberii gdzie używano go do ciągnięcia sań. Jego światowa kariera związana jest z rozkwitem wyścigów zaprzęgów na początku XX wieku, jaki miał miejsce na Alasce. Psy te zostały sprowadzone przez rosyjskiego kupca biorącego udział w wyścigach. Ponieważ wygrywały większość konkurencji, szybko stały się bardzo pożądane. Prawdziwe apogeum popularności rasa osiągnęła w 1925 roku, kiedy to zaprzęgi siberian husky dowiozły do miasta Iditarod szczepionkę przeciwko dyfterytowi, pokonując blisko dwa tysiące kilometrów. Wyścig upamiętniający ten wyczyn rozgrywany jest do dziś. Obecnie siberiany traktowane są często jako psy domowe. Nadal jednak wykorzystuje się ich predyspozycje w sporcie zaprzęgowym. Rasa należy do grupy V FCI.

Husky są psami średniej wielkości. Sylwetka jest prostokątna, lekka i sucha. Grzbiet jest prosty i wąski. Klatka piersiowa głęboka i niezbyt szeroka. Kończyny proste i mocne, stosunkowo długie. Ogon długi, puszysty, wysoko osadzony. Szyja niezbyt długa. Głowa kształtna,nieduża, niezbyt szeroka. Uszy małe, wysoko osadzone, stojące. Sierść średnio długa, bardzo gęsta, z obfitym podszerstkiem. Umaszczenie w dowolnym kolorze, jednak jaśniejsze na brzuchu i łapach. Charakterystyczne są oczy w dowolnym kolorze, również mieszane - jedno innej barwy niż drugie.

Okrywa włosowa wymaga starannej pielęgnacji. Pies obficie linieje w czasie sezonowej zmiany włosa.

W porównaniu z alaskan malamutem, husky jest psem bardziej otwartym i przyjacielskim. Jego mniejsze rozmiary skłaniają ludzi do trzymania go w mieszkaniach. Jest to możliwe pod warunkiem zapewnienia mu bardzo dużej porcji ruchu i odpowiedniego ułożenia. Nie należy zapominać, że jest to pies zaprzęgowy i nigdy nie był przeznaczony do pełnienia roli psa domowego. Konieczna jest staranna socjalizacja szczeniaka oraz szkolenie prowadzone z dużą dozą cierpliwości, gdyż są to psy zazwyczaj uparte. Szkolenie trwa dłużej niż przeciętnie, ale możliwe jest osiągnięcie dobrych rezultatów, gdyż są to psy dosyć bystre. W stosunku do innych psów siberian husky jest niekonfliktowy. Podobnie jak w przypadku alaskanów zdarzają się osobniki skore do ucieczek, włóczęgostwa i polowań. Dzieję się tak zazwyczaj z powodu małej ilości ruchu i zabaw, dzięki którym husky może rozładować energię.

Pod względem zdrowia rasa prezentuje się przeciętnie. Charakterystyczna jest dermatoza cynkozależna powodowana zaburzeniami metabolizmu tego pierwiastka. Husky są predysponowane do wystąpienia nowotworów jąder, uogólnionego postępującego zaniku siatkówki i jaskry.