Gryfoniki posiadają cechy o których marzy większość przyszłych właścicieli psów. Lojalne, wesołe, towarzyskie i chętne do współpracy. Przy tym niewielkie i niekłopotliwe w utrzymaniu. Aż trudno uwierzyć, że jest to jedna z najrzadziej występujących ras w naszym kraju.

Wygląd

Wyróżnia się trzy typy gryfoników: brabanckie (o krótkiej, ostrej, przylegającej szacie i maści rudej, rdzawej, czarnej lub czarnej podpalanej), belgijskie (szorstkowłose, czarne lub czarne podpalane, niewielkie rude znaczenia są dopuszczalne, ale niepożądane) i brukselskie (szorstkowłose, rude lub rdzawe, dopuszczalne czarne znaczenia na głowie). Są to pieski krępe, ich sylwetka powinna wpisywać się w kwadrat. Poza cechami wyglądu gryfoniki nie różnią się od siebie charakterem i usposobieniem. Wszystkie mają wspólnego przodka – pinczera małpiego, płynie w nich jednak także krew yorkshire teriera, teriera irlandzkiego, Cavalier King Charles spaniela oraz mopsa. Gryfoniki były niegdyś typowymi psami stajennymi, wykorzystywanymi do tępienia gryzoni oraz pilnowania powozów.

Charakter i usposobienie

Każdy przedstawiciel tej rasy posiada typowe dla swojej grupy – psów ozdobnych i do towarzystwa cechy. Jest wesoły, przyjacielski, przywiązany do swojej rodziny. Doskonale nadają się na towarzyszy dla dzieci, gdyż są niezmordowanymi kompanami zabaw. Nie oznacza to jednak, że gryfoniki są nadpobudliwe. Lubią zabawy, długie spacery, są zwinne i sprawne przez co z powodzeniem mogą uprawiać psie sporty (najlepsze wyniki osiągają w miniagility), jeżeli jednak trafią do mniej aktywnej osoby – dostosują się do jej trybu życia i też będą szczęśliwe.

Najważniejszy dla gryfonika jest kontakt z właścicielem i nie ma dla niego szczególnego znaczenia, czy spędzi go na wspólnych zabawach czy prześpi na naszych kolanach. Psy tej rasy źle znoszą samotność. Doskonale nadają się do niewielkich mieszkań – są niehałaśliwe, łagodne wobec ludzi i innych zwierząt, a także stosunkowo niewielkie – ich waga waha się od 3,5 do 6 kg. Ich podatność na szkolenie jest średnia, należy pamiętać o tym, że gryfonik będzie z nami chętnie współpracował, jeśli będzie mu to sprawiało przyjemność. W szkoleniu trzeba więc stosować metodą wzmacniania pozytywnego. Doskonale sprawdzi się szkolenie metodą klikerową. Ich wspaniałe usposobienie i charakter pozbawiony agresji jest wykorzystywany w dogoterapii.