Dog niemiecki jest jedną z najstarszych ras psów. Te potężne i atletycznie zbudowane psy od wielu lat mają stałe grono miłośników. Niezależna od mody popularność jest wynikiem zrównoważonego charakteru i przepięknej sylwetki.

Pochodzenie

Dog niemiecki (nazywany niekiedy mastifem niemieckim) pochodzi od tych samych przodków co wszystkie mastify europejskie. Jest potomkiem mastifów sprowadzonych do Europy przez Rzymian, po podboju Wysp Brytyjskich. Smuklejszą sylwetkę zawdzięczają krzyżowaniu z chartami. Psy tej rasy były dawniej trzymane na dworach w charakterze psów do towarzystwa, nie zatraciły jednak predyspozycji do stróżowania. Pierwszy wzorzec rasy ustalono w roku 1880. Rasa należy do II grupy FCI.

Wygląd

Pierwszą cechą doga niemieckiego jaką zauważa obserwator jest jego ponad przeciętna wielkość. Pomimo wielkości, są to psy bardzo harmonijnie, atletycznie wręcz, zbudowane. Charakteryzują się prostym sprężystym grzbietem oraz głęboką klatką piersiową. Kończyny są długie i muskularne. Ogon długi, lekko wygięty, noszony poniżej linii grzbietu. Szyja mocna, długa i muskularna. Głowa wąska, długa o charakterystycznym kształcie. Uszy stosunkowo nieduże, wysoko osadzone, wiszące i przylegające do policzków. Sierść krótka, przylegająca. Wyróżnia się trzy odmiany barwne, hodowane i wystawiane osobno:

• Żółtą i pręgowaną. Cechuje je żółto-brązowe lub pręgowane ubarwienie. Pożądana jest czarna maska. Oczy powinny być ciemne.
• Czarną i Arlekiny. Umaszczenie tej odmiany jest białe z nieregularnymi czarnymi plamami lub jednolicie czarne. Arlekiny mogą mieć oczy dowolnej barwy.
• Niebieską. Psy tej odmiany są stalowo-błękitne. Dopuszczalne jest jasnobrązowe oko i białe znaczenia na piersi i łapach.

Dogi niemieckie są niekłopotliwe w pielęgnacji.

Charakter

Dog niemiecki jest zrównoważony i opanowany. Spokojny charakter w połączeniu z silnym przywiązaniem do właściciela i niechęcią do obcych, czynią z niego idealnego stróża. Nie powinien być on jednak trzymany na dworze ze względu na słabe owłosienie. Psy tej rasy są bystre i czujne, szybko i łatwo się uczą. Powinny być prowadzone cierpliwie i konsekwentnie, ponieważ inaczej są trudne do opanowania. Pomimo sporych rozmiarów można polecić je rodzinom z dziećmi, wobec których wykazują zazwyczaj sporą cierpliwość.

Choroby

Najczęściej występującymi chorobami dziedzicznymi są kardiomiopatia rozstrzeniowa i wrodzony przełyk olbrzymi. Rasę dotyka również predyspozycja do nużycy, miotonii, dysplazji zastawek przedsionkowo-komorowych oraz wrodzonej głuchoty. Stosunkowo częste są choroby aparatu ruchu: Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, osteochondroza stawu ramiennego i młodzieńcze zapalenie kości. Głęboka klatka i wielkość powodują bardzo duże ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka. Rozmiary psa wpływają również na ponadprzeciętne koszty opieki weterynaryjnej.