Rasy psów

06.08.2010
autor:  Marcin Kubalka
kategoria:  Rasy psów

Pies o charakterystycznym pysku kojarzony jest w naszym kraju nienajlepiej. Złą opinię zawdzięcza głównie nieodpowiedzialnym właścicielom. W rzeczywistości jest psem godnym polecenia, pomimo swojego niechlubnego pochodzenia.

Bulteriery wywodzą się z Wielkiej Brytanii. W XVIII i XIX wieku walki psów ze zwierzętami i między sobą były tam jedną z najpopularniejszych rozrywek. Nagminnie krzyżowano wówczas psy w typie mastifa z różnego rodzaju terierami, starając się uzyskać psa zwyciężającego we wszystkich starciach.. Bulterier powstał w efekcie takich kojarzeń w drugiej połowie XIX wieku. Protoplasta rasy był krzyżówką buldoga angielskiego z białym angielskim terierem, oraz dalmatyńczykiem i innymi terierami. Bulteriery selekcjonowane były pod kątem walk psów (mimo oficjalnego zakazania takowych w roku 1835) aż do początków XX wieku. Pierwszy wzorzec rasy ustalono stosunkowo wcześnie, bo w roku 1872. W 1919 dopuszczono kolorowe umaszczenie. Bulterier miniaturowy hodowany był równolegle ze swoim standardowym odpowiednikiem. Rasa należy do III grupy FCI.

Bulterier jest psem średniego wzrostu, ciężkim, masywnym i krępym. Grzbiet krótki, prosty i szeroki. Szeroka i głęboka klatka piersiowa. Kończyny równoległe, muskularne. Ogon gruby u nasady i krótki. Szyja wyjątkowo masywna, długa. Głowa bardzo charakterystyczna, z typową dla rasy opadającą linią pyska, mocna, jajowata. Żuchwa potężnie umięśniona. Uszy małe, osadzone wysoko i blisko siebie, stojące. Sierść krótka, przylegająca. Umaszczenie białe i kolorowe, zarówno trójbarwne jak i pręgowane. Niepożądana jest maść czekoladowa i błękitna. Bulteriery nie wymagają specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych.

Pod względem charakteru jest to pies twardy, uparty i temperamentny. Pierwotne przeznaczenie rasa często daje o sobie znać – w nieodpowiednich rękach bulteriery bywają agresywne, szczególnie w stosunku innych psów. Pomimo tego na tle innych terierów typu bull, prezentują najbardziej opanowane i stonowane usposobienie. Właściwie wychowane są bardzo dobrymi psami towarzyszącymi. Mocno przywiązują się do właściciela. Dzięki inteligencji i bystrości łatwo się uczą i pomimo wrodzonego uporu, zazwyczaj chętnie wykonują polecenia. Wymagają pozbawionego agresji i brutalności, cierpliwego i konsekwentnego prowadzenia. Bulterier nie jest polecany osobom które nie posiadały wcześniej psa, jak również rodzinom z małymi dziećmi.

Lista chorób trapiących tę rasę nie jest zbyt długa, jednak znajdują się na niej również choroby bardzo poważne. Charakterystycznym dla rasy schorzeniem jest Acrodermatitis lethalis, choroba polegająca na zaburzeniu metabolizmu cynku. Pierwsze objawy pojawiają się w 7-8 tygodniu życia pod postacią hiperkeratozy i zapalenia skóry opuszek palców. Choroba dotyczy głównie białych osobników. Jest nieuleczalna i zawsze kończy się śmiercią zwierzęcia. Często, w porównaniu z innymi rasami, występuje głuchota wrodzona. Również ona dotyczy najczęściej osobników o białym umaszczeniu. Bulteriery są predysponowane do zwichnięcia soczewki, zwężenia zastawek aorty, chorób powiek oraz torbielowatości nerek.


zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 0.0 (0 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu