Duży pies gończy, wybitny tropiciel. Jego znakomity węch zawstydziłby nie jednego psa. W niektórych krajach zwany psem św. Huberta, od imienia świętego, który rozpoczął hodowle tych psów.

Pochodzenie

Wszystko zaczęło się w VII w., kiedy to rycerz imieniem Hubert właśnie z takimi psami polował w lasach ardeńskich. Jak głosi legenda ukazał mu się jeleń, który między rogami miał jasny krzyż. Hubert porzucił łowiectwo, w zamian natomiast w miejscu rzekomego cudu założył klasztor, w którym zaczęto hodować psy. Dopiero w XI w. psy te trafiły do Anglii gdzie nadano im nazwę Bloodhound. Ze względu na wspaniałość tej rasy, objawiającą się wybitnym węchem, dużymi rozmiarami, jego krew płynęła w wielu psach gończych Europy. Jednakże zagroziło to wyginięciem tej rasy jako odrębnej. Dlatego grupa hodowców angielskich w XIX w. odtworzyła tą rasę.

Wygląd i budowa

Jest psem ciężkim i sprawia wrażenie potężnego. Samce dorastają do 67 cm w kłębie, natomiast samice nie przekraczają 64 cm. Jego ruchy są powolne i w połączeniu z masą i wielkością, również imponujące.

Głowa tego psa jest bardzo charakterystyczna dla tej rasy. Według wzorca powinna być dobrze wymodelowana oraz osiągać duże rozmiary. Wyjątkiem jest jej szerokość. Rozmiary i wygląd głowy odzwierciedlają powagę tych psów. Na czole i policzkach widoczne wyraźne, grube pofałdowania. Nos powinien być czarny, lecz czasem dopuszcza się brązowy. Wargi górne luźno zwisają poniżej kącików warg. Ciemne oczy osadzone głęboko, na tle rozmiarów głowy wydają się być małe. Uszy osadzone nisko, są cienkie, ale za to długie. Swobodnie zwisają wzdłuż szczęk.

Szyja z racji uwielbienia do tropienia jest długa, ponieważ ułatwia to węszenie przy samej ziemi bez konieczności wysiłku lub zwalniania kroku. Grzbiet jest szeroki i muskularny, a jest to konsekwencją masy i wielkości. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Kończyny zarówno przednie jak i tylne są muskularne i proste. Zakończone są one zwartymi palcami, układającymi się w tzw. kocią łapę. Ogon jest wygięty i trzymany jest ponad linię grzbietu, jednakże nie zakręca się on na grzbiet.