Opiece nad psem, szczególnie młodym, poświęcić trzeba bardzo dużo czasu. Jednak mało kto jest w stanie poświęcić psu cały swój czas. Z tego powodu pies zmuszony jest do pozostawania w domu bez opiekuna przez dłuższy lub krótszy czas.

Jak długo pies może pozostawać bez opieki?

Rozważając jak długo można pozostawić psa samego w domu, musimy wziąć pod uwagę kilka aspektów. Każdy dorosły pies musi się załatwić co najmniej trzy razy dziennie – szczeniak znacznie częściej. Każdy pies powinien jeść dwa razy dziennie, mniej więcej co 12 godzin – szczeniak dużo częściej.

O ile dorosły pies może bez problemu zostać sam w domu przez 8 godzin, a nawet dłużej, jeżeli w międzyczasie będzie mógł załatwić swoje fizjologiczne potrzeby, o tyle szczenię w żadnym wypadku nie wytrzyma tak długo. Praktyczna zasada mówi że szczenię może zostać samo przez tyle godzin ile wynosi jego wiek w miesiącach + 1godzina. Czyli szczenię 8-tygodniowe może być samo przez 3 godziny, a 6 miesięczne przez 7 godzin. W większości wypadków wzór ten sprawdza się. Inna zasada mówi, że szczenię powinno spędzać z właścicielem co najmniej 1/3 doby, ze względu na właściwy rozwój psychiczny.

Jak przygotować psa do pozostawania w domu pod nieobecność właściciela?

Najkorzystniej jest aby szczeniak przespał okres naszej nieobecności. Najdłużej i najspokojniej śpią szczenięta zmęczone fizycznie lub intelektualnie. Odpowiednio długi spacer połączony z zabawą i dużą ilością bodźców zazwyczaj skutkuje u szczeniaka długą drzemką po powrocie do domu.

Zanim zaczniemy zostawiać szczeniaka samego na dłużej powinniśmy przyzwyczaić go do faktu, że nie zawsze może być z nami, a my nie zawsze możemy mu poświęcać swoją uwagę. Małego szczeniaka po zabawie, posiłku i załatwieniu się odkładamy do kojca na posłanie i ignorujemy przez kilkanaście minut. Szczenię zazwyczaj głośno protestuje przeciw takiemu traktowaniu, ale po kilku dniach zaczyna traktować włożenie do kojca jako sygnał do snu i odpoczynku. Stopniowo wydłużając okresy pozostawania psa w kojcu (lub w kenelu albo na posłaniu) przyzwyczajamy go do sytuacji, w której nie będzie nas w domu. Podobnie postępujemy wychodząc z domu: początkowo pozostawiamy psa na krótko (minutę, dwie) stopniowo wydłużając okresy nieobecności.

Przed wyjściem z domu nie powinniśmy podejmować zabawy z psem, ani też zachowywać się w inny sposób niż zazwyczaj. Większość psów jest w stanie wychwycić symptomy zbliżającej się dłużej nieobecności właściciela (takie jak gaszenie świateł, wyłączanie komputera, zamykanie drzwi na wszystkie zamki). Często udaje się poprawić komfort psa pozostawiając mu włączone światło lub telewizor. Najistotniejsze są jednak odpowiednia ilość czasu poświęcana psu poza okresami naszej nieobecności oraz stopniowe przyzwyczajanie psa do pozostawania samemu.

Jak przygotować dom przed pozostawieniem psa samego?

W przypadku młodych psów korzystne jest korzystanie z kojca lub wydzielonego pomieszczenia (np. łazienki) w których psy pozostają, kiedy nie możemy się nimi zajmować. Jeżeli od początku stosowaliśmy kojec, problemów z akceptacją przez psa naszej obecności być nie powinno. Jeżeli pies swobodnie porusza się po całym mieszkaniu, należy zabezpieczyć kable elektryczne, pochować luźne przedmioty a wyposażenie wnętrza zabezpieczyć przed psimi zębami poprzez opryskanie specjalnym preparatem. Należy zwrócić uwagę na przedmioty które pies może zrzucić pociągając za obrus lub kabel, na wszelkie chemikalia do których może mieć dostęp. Zabezpieczyć należy zakamarki w których pies może się zaklinować (uchylone okno, przewód wentylacyjny). Przed wyjściem należy zabrać psa na długi spacer. Podobnie po powrocie. Dobrze jest zapewnić psu odpowiednio dużo interesujących zabawek aby miał się czym zająć pod naszą nieobecność. Duża cielęca kość również jest dobrym zajęciem dla młodego psa.