„Kątowanie” jest terminem oznaczającym położenie kończyn tylnych względem tułowia psa. Kątowanie kończyn jest cechą ocenianą na równi z pozostałymi elementami eksterieru psa rasowego. Większość wzorców ras zawiera opis kątowania pożądanego dla danej rasy.

Kątowanie tylnych kończyn psa jest uzależnione od budowy miednicy i stawów biodrowych. Kąt brany pod uwagę przy ocenie tej cechy zawiera się pomiędzy linią tylnej kończyny a linią grzbietu. Jeżeli kąt ten jest rozwarty, kątowanie określa się jako mocne lub głębokie. Płytkie kątowanie oznacza że opisywany kąt jest zbliżony do prostego.

Poszczególne rasy psów mają różne katowanie tylnych łap. Jest to spowodowane selektywną hodowlą i dążeniem hodowców do utrwalenie w niektórych rasach nienaturalnej budowy tylnych kończyn. W naturze psowate maja słabe katowanie, związane to jest z lepszą biomechaniką tak zbudowanego stawu. Przy stromo ustawionych kończynach stawy biodrowe są stabilniejsze i wykazują mniejszą tendencje do rotowania i zwichnięć. Przy mocnym kątowaniu główka kości udowej tkwi w panewce miednicy płycej, niesie to za sobą zwiększone ryzyko chorób stawów, szczególnie przy współistniejących schorzeniach (jak np. dysplazja). Pomimo, iż opadająca linia grzbietu poprawia estetykę chodu i postawy psa, to upośledza sprawność w porównaniu ze zwierzęciem o słabym katowaniu łap.

Najlepszym przykładem negatywnego wpływu przesadnego dążenia hodowców do uzyskania głębokiego kątowania i idącej za tym spadzistej linii grzbietu, są owczarki niemieckie. Rasa ta jeszcze w latach sześćdziesiątych charakteryzowała się dosyć stromo ustawionymi kończynami tylnymi. W ciągu kolejnych dwudziestu lat, na skutek preferowania przez sędziów psów o spadzistym grzbiecie, doszło do utrwalenia się w pogłowiu rasy bardzo głębokiego kątowania. Pociągnęło to za sobą znaczny wzrost  schorzeń stawów biodrowych z dysplazją na czele. Wyraźnie widocznym objawem jest zmniejszenie sprawności u dzisiejszych owczarków niemieckich.
Posiadanie psa u którego występuje mocne kątowanie łap nakłada na właściciela szereg dodatkowych obowiązków. Ponieważ u takich psów występuje anatomiczna skłonność do zwichnięć stawu biodrowego i innych jego schorzeń, należy przebadać szczeniaka  pod kątem budowy i rozwoju stawów biodrowych. Polega ona na wykonaniu zdjęć rentgenowskich w wieku trzech, sześciu i dziewięciu miesięcy. Ewentualne nieprawidłowości powinny być,  skonsultowane  ze specjalistą-ortopedą  który oceni stan zdrowia psa i przedstawi możliwości dalszego postępowania lekarskiego. Należy pamiętać o tym, aby psa nie przekarmiać ani nie poddawać intensywnemu wysiłkowi takiemu jak bieganie, skoki i aportowanie bez uprzedniej rozgrzewki.