Wrzód rogówki jest poważnym schorzeniem oczu grożącym, w skrajnym wypadku utratą wzroku. Od szybkiego rozpoznania i podjęcia leczenia zależy pozbawione powikłań ustąpienie choroby.

Czym jest i jak powstaje wrzód rogówki?

Wrzód jest różnej głębokości ubytkiem nabłonka i/lub zrębu rogówki. Może on dotyczyć jedynie powierzchownej warstwy lub też przebijać rogówkę na wylot tworząc perforację. Podstawowym zagrożeniem związanym z obecnością owrzodzenia rogówki jest jej zmętnienie i utrata zdolności widzenia w danym oku. Choroba ponadto wiąże się z dużym bólem występującym u zwierzęcia. Przyczyny powstania wrzodu są różne. Często powoduje go istniejące wcześniej zapalenie spojówek, ciała obce, zakażenie bakteriami i zaburzenia wydzielania łez. U ras predysponowanych do chorób powiek (ektropium, entropium, wywijanie rzęs) wrzód rogówki powodowany jest zazwyczaj przez mechaniczne uszkodzenie powierzchni oka rzęsami lub włosami porastającymi pysk.

Jakie są objawy owrzodzenia rogówki?

Najczęściej z chorobą związana jest znaczna bolesność – pies zaciska powieki, mruga nimi i pociera oczy łapą. Występuje wypływ z oka, obrzęk powiek i światłowstręt. W zaawansowanych przypadkach pojawia się zaburzenie widzenia i zmętnienie. Ponieważ objawy te są niespecyficzne, nie należy lekceważyć żadnych dolegliwości ze strony oczu. Leczenie jest tym łatwiejsze i skuteczniejsze, im wcześniej się je podejmie.

Jak leczy się wrzód rogówki?

Przy wcześnie zdiagnozowanym schorzeniu, kiedy owrzodzenie nie powoduje perforacji rogówki, zazwyczaj wystarczające jest stosowanie kropli i maści do oka i zabezpieczenie głowy kołnierzem, tak aby pies nie drapał oka łapami. W przypadku wrzodów sięgających głębiej konieczne może być wykonanie zabiegu chirurgicznego zabezpieczającego powierzchnię owrzodzenia. Przy właściwym leczeniu i braku powikłań dochodzi zazwyczaj do całkowitego wyleczenia.

Jak zapobiegać wystąpieniu owrzodzenia rogówki?

Poza wspomnianą wcześniej koniecznością konsultowania z lekarzem wszystkich nieprawidłowości w wyglądzie i funkcjonowaniu oczu psa, należy dbać o usuwanie potencjalnych przyczyn schorzenia, takich jak choroby powiek. Odpowiednio wcześnie przeprowadzona korekcja wad w budowie powiek i umiejscowienia rzęs uniemożliwia uszkodzenie przez nie rogówki i rozwój choroby. Ponieważ wrzód rogówki jest częstym powikłaniem po stosowaniu kropli z glikokortykosterydami, nie należy stosować ich bez konsultacji z weterynarzem. Istotne jest również zwrócenie uwagi na owłosienie pyska psa – u ras brachycefalicznych i długowłosych możliwe jest drażnienie oka przez sierść. Przy wyborze szczeniąt należy uwzględnić dziedziczną skłonność niektórych ras (bokser, boston terier, welsh corgi cardigan, rottweiler) do występowania owrzodzenia rogówki.