Wrodzona głuchota jest schorzeniem występującym u wielu ras psów. Jest nieuleczalna, pozwala jednak na normalne funkcjonowanie psa pod warunkiem odpowiedniego postępowania z chorym zwierzęciem.

Czym jest głuchota wrodzona?

Głuchota wrodzona jest jednostronnym lub obustronnym, całkowitym upośledzeniem słuchu. Spowodowana jest zaburzeniami rozwojowymi VIII nerwu czaszkowego albo niedorozwojem lub brakiem narządu Cortiego odpowiedzialnego za przetwarzanie drgań powietrza na impulsy nerwowe. Predysponowane do wystąpienia tej choroby są psy o białym umaszczeniu. Badania wykazały zwiększony odsetek zachorowań u przedstawicieli czterdziestu ośmiu ras, w tym australian cattle dogów, border colie, boston terierów, buldogów, jamników, dobermanów, dalmatyńczyków, bulterierów, seterów, owczarków niemieckich, dogów, chartów angielskich, pointerów, pudli, rottweilerów, samojedów, terierów szkockich, rhodesianów i owczarków szetlandzkich. Wśród nich najczęściej schorzenie występowało u dalmatyńczyków.

Czym objawia się głuchota wrodzona?

Rozpoznanie choroby następuje zwykle bardzo wcześnie. Szczenięta nie reagują na dźwięki, nie boją się gwałtownych hałasów i nie są zainteresowane odgłosami, które budzą zaciekawienie reszty rodzeństwa. Prosty test polegający na głośnym gwizdnięciu bądź klaśnięciu za szczeniakiem zwykle rozwiewa wątpliwości co do jego zdolności słyszenia. Jednostronna głuchota jest trudna do rozpoznania i zazwyczaj pozostaje niewykryta.