Wodogłowie jest najczęściej występującym wrodzonym schorzeniem neurologicznym. Dotyczy większości ras miniaturowych i brachycefalicznych. Sporadycznie pojawia się u zwierząt dorosłych jako następstwo urazów, zapaleń i nowotworów.

Czym jest i jak powstaje wodogłowie?

Mózg jest organem o złożonej budowie i funkcjach. Zbudowany jest z półkul otoczonych oponami mózgowymi. Pomiędzy półkulami a oponami oraz pomiędzy poszczególnymi częściami półkul występują wolne przestrzenie. Przestrzenie te wypełnia płyn mózgowo-rdzeniowy, który pełni rolę ochronną, amortyzując wstrząsy i wyrównując zmiany ciśnienia.

Wodogłowie jest chorobą polegającą na gromadzeniu się nadmiaru płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu. Wystąpienie wodogłowia spowodowane jest zaburzonym odpływem wspomnianego płynu z komór (co ma miejsce przy nieprawidłowej budowie anatomicznej) lub zaburzeniami wchłaniania płynu bądź też jego nadmierną produkcją. Wodogłowie występuje najczęściej jako wada wrodzona psów miniaturowych i brachycefalicznych (krótkopyskich). Do ras predysponowanych należą: pekińczyk, yorkshire terrier, buldog angielski, mops, maltańczyk i lhasa apso. U psów dorosłych wodogłowie występuje rzadko, wtórnie do toczącej się choroby takiej jak zapalenie mózgu lub jego nowotwór.

Jakie są objawy wodogłowia?

Wodogłowie objawia się u szczeniąt pomiędzy szóstym tygodniem a szóstym miesiącem życia. Charakterystycznym objawem jest nieproporcjonalna, rozdęta przez gromadzący się płyn, czaszka psa. Występują objawy nerwowe takie jak padaczka, otępienie, zez lub inne zaburzenia widzenia. W rzadkich wypadkach, pomimo istniejącego wodogłowia zwierzę nie przejawia objawów neurologicznych i rozwija się prawidłowo. U dorosłych psów wodogłowie manifestuje się objawami ze strony układu nerwowego takimi jak śpiączka, utrata wzroku i otępienie, przy zachowanym naturalnym kształcie głowy. Potwierdzeniem wystąpienia choroby jest przede wszystkim zdjęcie rentgenowskie czaszki, na którym stwierdza się nagromadzenie płynu.

Jak leczy się wodogłowie?

Leczenie wodogłowia wrodzonego jest trudne i szczenię rzadko powraca do zdrowia. Powszechnie uważa się, że szczenię u którego objawy chorobowe wystąpiły przed trzecim miesiącem życia nie ma szans na wyleczenie. Przy lekkich przypadkach, występujących bez wyraźnych objawów nerwowych, pomóc może stosowanie glikokortykosteroidów i innych środków farmakologicznych. U psów dorosłych leczenie wodogłowia polega na terapii choroby, która je wywołała i objawowym zwalczaniu skutków nadmiernego gromadzenia się płynu mózgowo-rdzeniowego. Również w wypadku psów dorosłych szanse powrotu psa do zdrowia są niewielkie.

Jak zapobiegać występowaniu wodogłowia?

Nie jest możliwe zapobieganie wodogłowiu u psów dorosłych. U szczeniąt jedyną metodą jest eliminacja z hodowli rodziców szczeniąt u których wystąpiło wrodzone wodogłowie. Właściciel powinien zwracać uwagę na rozwój szczenięcia i ewentualne występowanie zaburzeń nerwowych. Wszelkie niepokojące spostrzeżenia należy konsultować z lekarzem weterynarii.