Określenie "wilczy pazur" oznacza dodatkowy, piąty pazur występujący na tylnej kończynie psa ponad łapą.

Skąd wziął się "wilczy pazur" u psa?

Wilcze pazury są pozostałością po przodkach od których wywodzą się psy. Żyjące około 35 milionów lat temu najstarsze psowate z rodzaju Hesperocyon miały pięciopalczastą łapę i najprawdopodobniej poruszały się opierając ciężar ciała na sródręczu. W miarę postępu ewolucji łapa stawała się coraz bardziej zwarta a punkt oparcia przesuwał się w kierunku palców. Psowate z rodzaju Tomarctus, żyjące dwanaście milionów lat temu miały już prawdopodobnie podobną do dzisiejszych psów budowę kończyny.

Czy pies potrzebuje wilczego pazura?

Fizjologicznie wilczy pazur nie pełni żadnych funkcji. O ile pierwszy palec na kończynie przedniej (mylnie nazywany palcem piątym) bywa używany do przytrzymywania chociażby kości w czasie obgryzania, o tyle na kończynie tylnej nie ma takiej możliwości. Różnica polega na odmiennym ukształtowaniu kończyn przednich, umożliwiającym niewielką pronację łapy (czyli ruch podobny do tego, jaki wykonujemy otwierając zamek kluczem). Kończyny tylne są pozbawione takiej ruchomości. Pociąga to za sobą uniemożliwienie praktycznego wykorzystania dodatkowego palca na tylnej kończynie. W toku ewolucji nieużywany palec tylnej łapy stopniowo zanikał. Obecnie najczęściej występuje w postaci rogowego tworu bez rusztowania kostnego. Rzadko zdarzają się wilcze pazury połączone kostno – stawowo ze strukturami  łapy.

Wzorce większości współczesnych ras psów traktują wilczy pazur jako wadę. Wyjątkiem są tu niektóre owczarki, u których wilczy pazur jest obowiązkowy i pożądany. Najlepszym przykładem takiego wymogu są owczarki francuskie: długowłosy – briard i krótkowłosy – beauceron. Oba powinny mieć na tylnych kończynach dobrze wykształcone, podwójne wilcze pazury.

Czy powinno się usuwać wilcze pazury?

Z powodu wymogów standardu rasy, wiele osób decyduje się na usunięcie wilczych pazurów już u kilkudniowych szczeniąt. Często można się również spotkać z poglądem, że jest to wskazane ze względów zdrowotnych. Dodatkowe pazury mają  jakoby ulegać urazom, zakażeniom i zranieniom. Opiniom takim przeczy przykład wspomnianych wcześniej owczarków francuskich, które pomimo imponujących dodatkowych pazurów nie cierpią na tego typu schorzenia. Gdyby okazało się, iż nadliczbowy palec jest faktycznie kaleczony przez psa w trakcie biegania, można go bez problemu usunąć w znieczuleniu miejscowym u psa dorosłego. Warto przy tym wspomnieć, że zabieg usuwania dodatkowego pazura bez wskazań zdrowotnych jest, w świetle obowiązujących w Polsce przepisów, przestępstwem. W celu zapobiegania problemom związanym z wilczymi pazurami wystarczy pilnować regularnego przycinania rosnącego pazura.