Miopatia powysiłkowa (inna nazwa: rabdomioliza powysiłkowa) jest chorobą spotykaną u psów poddawanych forsownemu treningowi bez odpowiedniego przygotowania. Pomimo łatwego leczenia jest potencjalnie niebezpieczna dla zdrowia, a nawet życia zwierzęcia.

Przyczyny i objawy choroby

Przyczyną choroby jest uszkodzenie komórek mięśni poprzecznie prążkowanych spowodowane nadmiernym wysiłkiem. Mechanizm powstawania uszkodzeń nie jest poznany, przypuszcza się jednak, że na skutek wysiłku w tkance mięśniowej gromadzi się nadmiar kwasu mlekowego, powodujący uszkodzenie komórek. Z uszkodzonych mięśni uwalnia się mioglobina. Może ona uszkodzić nerki, co prowadzi do ich niewydolności. Niewydolność nerek znacznego stopnia skutkuje śmiercią zwierzęcia. Problem ten dotyczy psów, które podejmują duży wysiłek fizyczny bez wcześniejszego przygotowania. Notowano również występowanie choroby u wyścigowych greyhoundów, które według niektórych opinii są do niej predysponowane. Pierwszym objawem (często niezauważalnym dla właściciela) jest sztywność i bolesność mięśni. Czasami mięśnie są twarde i napięte, a zwierzę porusza się nie zginając kończyn w stawach. Po upływie mniej więcej doby pojawia się czerwono-żółte lub brunatne zabarwienie moczu. Jeżeli choroba jest nasilona dochodzi do rozwinięcie się ostrej niewydolności nerek, która manifestuje się bezmoczem i pogarszającym się stanem zwierzęcia.

Diagnostyka i leczenie

Chorobę rozpoznaje się na podstawie objawów klinicznych i badań laboratoryjnych. We krwi stwierdza się znacznie podwyższony poziom fosfokinazy, a jeżeli rozwinęła się niewydolność nerek podwyższone będzie również stężenie kreatyniny i mocznika. Leczenie jest uzależnione od stanu zwierzęcia. Wcześnie rozpoczęte ogranicza się do podłączenia kroplówki i podaniu leków przeciwbólowych. Nie wolno zwlekać z wizytą u weterynarza, gdyż uszkodzenie nerek w przebiegu miolizy powysiłkowej często jest nieodwracalne. Wcześnie zdiagnozowana i leczona choroba nie pozostawia uszczerbku na zdrowiu zwierzęcia. Niekiedy może dojść do zaniku uszkodzonych mięśni bądź przejścia ostrej niewydolności nerek w formę przewlekłą.  

Profilaktyka

Nie należy poddawać psów niewytrenowanych intensywnemu wysiłkowi fizycznemu. Trening powinien być prowadzony z uwzględnieniem kondycji czworonoga. Dbać należy o prawidłową dietę, która w dużym stopniu zapobiega niedoborom glikogenu sprzyjającym wystąpieniu choroby. Konieczne jest uważne obserwowanie psa po forsownym wysiłku, szczególnie jeżeli jego chód jest usztywniony, a mięśnie wydają nam się sztywne bądź obrzękłe. Pojawienie się nietypowej barwy moczu powinno skłonić nas do natychmiastowej wizyty u lekarza. Leczenie wdrożone we wczesnej fazie gwarantuje pełne wyzdrowienie, nie jest też rujnujące dla kieszeni opiekuna.