Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą serca występującą najczęściej u psów ras dużych. Przyczyny tego schorzenia są różne, najczęściej jednak ma ona charakter dziedziczny. Choroba zagraża życiu zwierzęcia, a skuteczne leczenie możliwe jest jedynie pod warunkiem wczesnego wykrycia zmian w sercu.

Czym jest kardiomiopatia rozstrzeniowa?

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą serca polegającą na upośledzeniu jego pracy i zmniejszeniu wydajności z jaką pracuje. W jej przebiegu dochodzi do zmiany wyglądu serca, staje się ono kuliste w kształcie, a komory i przedsionki ulegają poszerzeniu. Dochodzi do osłabienia siły skurczu mięśnia sercowego, zmniejszenia ilości tłoczonej krwi, zaburzeń rytmu pracy serca i uszkodzenia jego zastawek. Uważa się, iż choroba ma podłoże metaboliczne a skłonność do niej jest dziedziczna. Predysponowane do wystąpienia kardiomiopatii rozstrzeniowej są dobermany, wilczarze, bernardyny, dogi niemieckie, setery irlandzkie, owczarki niemieckie, spaniele i boksery.

Jakie są objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej?

Chorobie towarzyszą typowe objawy niewydolności serca, takie jak duszność, sinica, obrzęki, wodobrzusze, kaszel i podatność na zmęczenie. Choroba rozstrzeniowa serca postępuje powoli i przez długi czas przebiega bezobjawowo, ponieważ organizm kompensuje niewystarczającą wydolność serca.  Schorzenie ujawnia się zazwyczaj w końcowej fazie, szczególnie u psów mało aktywnych. Niekiedy chorobę rozpoznaje się przypadkowo, przy okazji wykonywania zdjęć RTG klatki piersiowej lub podczas badania elektrokardiograficznego.

Jak leczy się kardiomiopatię rozstrzeniową?

Ponieważ schorzenie to występuje również u ludzi, jego leczenie jest dobrze opisane. Stosuje się glikozydy naparstnicy, leki moczopędne, przeciwarytmiczne oraz rozszerzające naczynia. Konieczna jest zmiana diety na ubogą w sól oraz bogatą w nienasycone kwasy tłuszczowe. Należy zwracać uwagę aby pies nie przybierał na wadze i nie forsował się zbyt dużą ilością ruchu. Unikać należy sytuacji zmuszających serce do nadmiernej pracy, takich jak np. przebywanie w ciepłych, dusznych pomieszczeniach lub spacery podczas upałów. W większości przypadków w których wystąpiły objawy niewydolności serca, prawidłowo leczone psy przeżywają do dwóch lat od momentu postawienia diagnozy. Możliwy jest jednak szybki rozwój choroby i zgon nawet w ciągu kilku dni od jej rozpoznania.

Jak zapobiegać wystąpieniu kardiomiopatii rozstrzeniowej?

Ponieważ genetyczne tło choroby jest dobrze udowodnione, należy unikać zakupu szczeniąt po przodkach z objawami tej choroby. U ras predysponowanych (poza wymienionymi są to wszystkie rasy u których waga dorosłego psa przekracza 25 kg) należy wykonywać okresowe badania kontrolne, ponieważ wczesne wykrycie umożliwia skuteczne leczenie i zapobiega wystąpieniu objawów niewydolności serca. Rasą szczególnie zagrożoną chorobą rozstrzeniową serca są dobermany. Również przebieg choroby w ich przypadku jest najcięższy a okres przeżycia najkrótszy. Psy u których zdiagnozowano kardiomiopatię rozstrzeniową powinny być okresowo poddawane kontroli kardiologicznej celem ewentualnego skorygowania dawki leków i obserwacji przebiegu choroby.