Wrodzony jednostronny brak nerki (agenesis renis) jest rzadko spotykanym zaburzeniem rozwojowym. Zazwyczaj nie daje objawów chorobowych pod warunkiem że nie występują anomalie w budowie drugiej nerki. Psy z jedną nerką powinny być objęte szczególną opieką lekarską ze względu na potencjalnie groźniejsze konsekwencje schorzeń układu moczowego.

Czym jest jednostronny brak nerki?

Brak nerki jest zaburzeniem rozwojowym. Polega na nie wykształceniu się zawiązka jednej z nerek w czasie rozwoju embrionalnego. Nie występuje również przynależny brakującej nerce moczowód. Wada ta stwierdzana jest zazwyczaj przypadkowo przy okazji wykonywania zdjęcia RTG lub ultrasonografii jamy brzusznej.

Czy jednostronny brak nerki jest groźny dla psa?

Schorzenie samo w sobie nie niesie zagrożenia dla zdrowia. Problemem mogą być współistniejące wady rozwojowe drugiej nerki. Psy z jedną nerką mogą normalnie funkcjonować, należy jednak pamiętać, że są pozbawione rezerwy w postaci parzystego organu. Wszystkie nefropatie i urazy stanowią dużo większe zagrożenie dla zdolności oczyszczania krwi z racji tego, że jedynej chorej nerki nie dubluje druga, mogąca przejąć jej funkcję w razie choroby.

Jak leczy się jednostronny brak nerki?

Wrodzonego braku nerki nie leczy się. Istotne natomiast jest stosowanie odpowiedniej profilaktyki. Pies z jedną nerką po postawieniu diagnozy powinien być zbadany pod kątem stanu i funkcjonowania układu moczowego. Zaleca się również okresowe badania moczu, parametrów biochemicznych krwi (oznaczenie poziomu mocznika i kreatyniny) oraz ultrasonografię w celu wczesnego wychwycenia ewentualnych chorób. W przypadku leczenia innych schorzeń lub wykonywania zabiegów chirurgicznych wymagających znieczulenia, lekarz weterynarii powinien wnikliwie ocenić potencjalny nefrotoksyczny wpływ używanych leków i anestetyków. Występujące schorzenia dróg moczowych, jak np. zapalenia pęcherza, powinny być leczone w zdecydowany sposób wraz z jednoczesną oceną stanu nerki z wykorzystaniem wymienionych badań.

Jak zapobiegać występowaniu jednostronnego braku nerki?

Dziedziczny charakter schorzenia nie jest potwierdzony. Stwierdzono jedynie powtarzalność występowania w niektórych liniach hodowlanych. Z tego powodu nie należy rozmnażać zwierząt z tym defektem, ani kupować szczeniąt po chorych rodzicach. Profilaktyka sprowadza się do wykonania badania USG bądź RTG u psa i odpowiedniego postępowania w razie stwierdzenia braku nerki.