Choroby dróg moczowych dotyczą wszystkich zwierząt. Niestety nasi podopieczni często cierpią na te choroby w milczeniu, a my dowiadujemy się o nich często dopiero w bardzo zaawansowanym stadium. Na szczęście postęp medycyny, zwłaszcza w ostatnich latach, stwarza dużo nowych możliwości i coraz to lepsze metody leczenia.

Choroby nerek

Choroby nerek tak u zwierząt jak u ludzi, powodują ich większą lub mniejszą niewydolność. Znaczy to, że nerki przestają skutecznie filtrować krew ze zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii. Na szczęście i niestety zarazem nerki są dwie, co sprawia ogromne możliwości kompensacji ich niedomogi. Na szczęście – ponieważ doskonale radzą sobie nawet gdy jedna  nich przestaje zupełnie działać. Niestety – ponieważ taka kompensacja powoduje, że gdy wystąpią objawy niewydolności nerek, znaczy to, że stan ich uszkodzenia jest bardzo poważny i często jest już za późno na reakcję. Ważna jest zatem profilaktyka oraz okresowe badania krwi, zwłaszcza u psów starszych, gdyż to właśnie u nich nerki często szwankują.

Choroby moczowodów

Moczowody łączą nerki z pęcherzem moczowym. Mocz produkowany w nerkach jest nimi transportowany do pęcherza, skąd dopiero jest wydalany. Najczęstszym schorzeniem moczowodów jest zaczopowanie ich światła. Sprawcami tego stanu są kamienie nerkowe, które dostają się do tych przewodów. Całkowite zatkanie światła moczowodu powoduje brak oddawaniu moczu z tej nerki. Sama nerka zostaje uszkodzona przez wzrastające w niej ciśnienie produkowanego moczu. W końcu przestaje pracować i ulega zwyrodnieniu.

Choroby pęcherza moczowego

Pęcherz moczowy jest zbiornikiem moczu, który wyprodukowany w nerkach, moczowodami dostał się do pęcherza i tutaj czeka na wydalenie. Chociaż ściana pęcherza ma ogromne zdolności rozciągania, są pewne granice i gdy mocz nie może z niego odpłynąć może nawet pęknąć. Na szczęście zdarza się to bardzo rzadko. Częściej jednak, w pęcherzu tworzy się tzw. piasek Mochowy lub kamienie moczowe. Mogą one drażnić i kaleczyć ścianę pęcherza co jest bardzo bolesne.

U zwierząt, podobnie jak u ludzi może dojść do tzw. przeziębienia pęcherza. Powoduje to trudności z oddawaniem moczu. Mocz oddawany jest częściej a jego oddawanie jest bolesne. Częściej jednak dochodzi do zapalenia pęcherza moczowego na tle bakteryjnym lub grzybiczym. Aby zdiagnozować to schorzenie niezbędny jest posiew bakteryjny moczu.

Po wypadkach komunikacyjnych, lub w wyniku zmian zwyrodnieniowych w lędźwiowo-krzyżowym odcinku kręgosłupa może dojść do porażenia nerwowego pęcherza. Polega to na tym, że mięsień który powoduje skurcz pęcherza nie dostaje bodźców nerwowych do pracy, toteż mocz nie jest wydalany podczas normalnego aktu oddawania moczu lecz ulewa się z pęcherza bez wiedzy zwierzęcia. Pęcherz jest stale pełny a mocz wydalany jest kropelkami oraz przy delikatnym ucisku na pęcherz przez powłoki brzuszne.

Choroby cewki moczowej

Cewka moczowa jest odcinkiem układu moczowego, którym mocz z pęcherza wydostaje się z organizmu na zewnątrz. Podobnie jak  moczowody może ulec zaczopowaniu przez kamienie, powodując zmniejszone oddawanie moczu, całkowite jego zatrzymanie lub częstsze oddawanie małych porcji. Światło cewki moczowej może by również zmniejszone przez nadmiernie rozrastającą się prostatę, co w rzeczywistości jest chorobą prostaty a nie układu moczowego. Cewka moczowa ulega też często procesom zapalnym, podobnie jak pęcherz na różnym tle.

To tylko kilka z bardzo wielu chorób układu moczowego. Nie wszystkim możemy zapobiegać, ale wszystkie można leczyć. Aby wcześnie rozpoznać problem z drogami moczowymi, co jest warunkiem skutecznej terapii, zwracajmy uwagę nie tylko na ilość i częstość oddawanego moczu ale również na jego jakość. Mam tu na myśli głównie kolor. Jasno różowy kolor świadczy o zabarwieniu moczu barwnikami krwi i może świadczyć o skaleczeniu ścian dróg moczowych a czerwone, krwawe zabarwienie świadczy o krwotoku. W moczu może również pojawić się ropa, co świadczy o ciężkim bakteryjnym zapaleniu któregoś odcinka. Dbajmy więc o drogi moczowe naszego czworonożnego przyjaciela, bo bardzo łatwo można przeoczyć subtelne objawy, które powinny nas skierować do lecznicy, dopóki nie jest za późno.