Pies o wyglądzie polarnego niedźwiedzia stanowi nieodłączny element krajobrazu górskich kurortów. Owczarek podhalański, nazywany też owczarkiem tatrzańskim jest najpopularniejszą z pięciu polskich ras.

Historia rasy

Psy o wyglądzie owczarka podhalańskiego występują w górach całej Europy. Najprawdopodobniej zarówno polski owczarek podhalański jaki i słowacki czuwacz, węgierski kuwasz i kilka innych podobnych ras, pochodzą od doga tybetańskiego. Wskazywać na to mogłoby występowanie podobnych w wyglądzie psów w Mongolii i na Kaukazie.

Owczarki podhalańskie utrzymywane były jako psy stróżujące i pilnujące owiec. Pracę hodowlaną rozpoczęto w latach dwudziestych ubiegłego stulecia. Na pierwszej, zorganizowanej w 1937 roku wystawie założono księgi rodowodowe rasy. W 1967 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna oficjalnie uznała rasę. Obecnie owczarek podhalański przeważnie pełni rolę psa stróżującego co pozostaje w zgodzie z jego wrodzonymi predyspozycjami. Rasa należy do I grupy FCI.

Wygląd

Podhalańczyki są psami o masywnej budowie ciała i prostokątnej sylwetce. Grzbiet jest długi i prosty, szeroki. Klatka piersiowa głęboka i obszerna. Kończyny przednie proste. Kończyny miedniczne delikatnie kątowane. Ogon nisko osadzony, długi, lekko zagięty na końcu. Szyja szeroka, umiarkowanie długa, bez podgardla. Głowa duża, proporcjonalna względem ciała, z wyraźnie zaznaczonym czołem. Uszy osadzone szeroko, niezbyt duże, obwisłe. Sierść długa, prosta lub lekko falowana. Umaszczenie jednolicie białe.