Sporych rozmiarów, kudłaty pies, na pozór wydaje się uosobieniem spokoju i łagodności. W rzeczywistości jest to rasowy owczarek: czujny, bystry i energiczny. Popularnością ustępuje w naszym kraju owczarkowi niemieckiemu, jednak pod względem walorów użytkowych w niczym mu nie ustępuje.

Briardy pochodzą z Francji. Psy w typie obecnego briarda były powszechnie spotykane w tym kraju już w średniowieczu. Pierwsze wzmianki drukowane o tej rasie pochodzą z roku 1809. Wygląd rasy został ujednolicony w drugiej połowie XIX wieku. Owczarki te były początkowo utrzymywane jako psy owczarskie – pilnowały stad owiec. Dopiero około 150 lat temu zaczęły pełnić funkcję psów pasterskich, zaganiających bydło i owce. Taka historia rasy tłumaczy stosunkowo duży, jak na psa zaganiającego, wzrost briarda. Obecnie owczarki z Brie (bo tak brzmi oryginalna nazwa tej rasy) utrzymywane są jako psy domowe a także wykorzystywane jako psy pracujące, w policji, służbach celnych i jako przewodnicy osób niewidomych. Rasa należy do I grupy FCI.

Briard jest psem niezwykłej urody. Wysoka, prostokątna sylwetka powinna być sucha, lekka a jednocześnie dostatecznie umięśniona. Nogi długie. Na tylnych kończynach charakterystyczne dla owczarków francuskich podwójne wilcze pazury. Grzbiet prosty z lekko spadzistym zadem. Klatka piersiowa wąska i głęboka. Ogon długi, noszony nisko. Szyja niezbyt długa, muskularna. Głowa mocno zbudowana, długa. Pysk prosty niezbyt szeroki. Uszy osadzone wysoko, wiszące (niegdyś kopiowane). Sierść długa lecz sztywna, z niewielką ilością podszerstka. Dopuszczalne są wszystkie jednolite barwy poza białą, mahoniową i czarną z rudym nalotem. Większość psów jest płowa – jest to tradycyjne umaszczenie tej rasy. Sierść wymaga regularnej pielęgnacji, nie jest to jednak tak pracochłonne, jak w przypadku innych ras o podobnej długości włosa.

Charakter briardów jest typowy dla  psów pasterskich. Są to psy bystre, inteligentne i bardzo żywe. Niezwykle silnie przywiązują się do właściciela i wykazują ponadprzeciętną chęć współpracy z nim. Mają duży temperament a jednocześnie są wrażliwe na brutalne i nieumiejętne traktowanie. Wymagają cierpliwego, konsekwentnego i delikatnego prowadzenia i szkolenia. Nie nadają się dla ludzi wybuchowych i zabieganych. Potrzebują dużej ilości ruchu i zajęć angażujących intelekt. Świetnie sprawdzają się w większości psich sportów oraz w szkoleniu użytkowym. Jeżeli planujemy kupić psa tej rasy z przeznaczeniem do szkolenia, powinniśmy szukać szczeniąt po pracujących rodzicach, od hodowców zaangażowanych w szkolenie sportowe. Po zakupie należy zwrócić szczególną uwagę na właściwą socjalizację szczenięcia.

Pod względem chorób dziedzicznych briardy są rasą mało obciążoną. Występuje u nich dziedziczna skłonność do dysplazji. Na szczęście wszystkie zwierzęta hodowlane mają obowiązkowo wykonywane badania w tym kierunku, a obciążone defektem psy nie są dopuszczane do rozrodu. Ze względu na budowę anatomiczną, występuje zwiększone ryzyko rozszerzenia i skrętu żołądka. Należy więc zwracać uwagę na karmienie psa małymi porcjami i zagwarantowanie odpoczynku po posiłku.