Rasa bardzo popularna, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii oraz w Ameryce. Zdobył swoja popularność pomimo tego, że jest owocem prac hodowców dopiero w XX w. Jest on większy niż King charles spaniel oraz przeznaczony raczej do towarzystwa niż na polowania.

Pochodzenie

King charles spaniele pojawiają się w historii, u boków monarchów już od 7 wieków. Spaniele te były traktowane jako psy zabawki, rasa przetrwała do dziś. Działania hodowców w XIX w., a dokładnie kojarzenie tych psów (prawdopodobnie z mopsami), zaowocowały powstaniem ras, które odbiegały od pierwotnego typu. Dopiero w latach 20. XX w. hodowla ukierunkowana na stworzenie psa większego, dała nową rasę, która bardzo szybko i pozytywnie została przyjęta w europejskich domach i salonach.

Wygląd i budowa

Jest stosunkowo nie dużym psem. Dorasta do 35 cm w kłębie, a jego waga nie przekracza wg wzorca 8,8 kg. Ma on charakterystyczną budowę głowy. Czaszka tego spaniela jest płaska na czubku głowy. Po obu stronach głowy zwisają wysoko zawieszone opiórowane uszy. Oczy dość szeroko rozstawione, są duże i okrągłe, barwy ciemnobrązowej. Kufa charakterystycznie zwęża się w kierunku czarnego, niedużego nosa. Szczęki dobrze rozwinięte, pokryte dobrze wykształconymi, lecz nie zwisającymi wargami. Pies ma prosty grzbiet, a klatka piersiowa jest obszerna i dobrze wysklepiona. Ogon niegdyś przycinany, pokryty jest nieco dłuższą sierścią. Powinien być lekko wygięty. Pies stoi na bardzo owłosionych i dobrze ukątowanych łapach.

Sierść i umaszczenie

Sierść jest długa i lśniąca. Nie dopuszczalne jest tworzenie się loków, przy czym może być lekko pofalowana. Obecne pióra. Uznane są cztery rodzaje umaszczenia. Pierwsza tak zwana Blenheim, jest to maść, gdzie na białym tle umieszczone są ciemne kasztanowe plamy. Następną maścią jest trikolor, czyli białe i czarne plamy, gdzieniegdzie podpalane. Dopuszczalne jest także umaszczenie czarne podpalane, bez białych znaczeń oraz jednolite rubinowy kolor sierści.