Mimo iż beagle jest typowym psem myśliwskim, zyskuje on coraz większą popularność na całym świecie, również w Polsce. Beagle traktowany jest coraz częściej jako luksusowy i modny piesek do towarzystwa, a to za sprawą jego żywego, pogodnego i wesołego usposobienia.

Pochodzenie i wygląd

Beagle należą do grupy psów gończych i ras pokrewnych. Ich historia sięga XIV wieku, kiedy to angielskie beagle zaczęły brać udział w polowaniach na zające i lisy. Nazwa rasy pochodzi prawdopodobnie od francuskiego słowa beguele, oznaczającego szeroko rozwartą szczękę. Tym samym nawiązuje ona bezpośrednio do odgłosów wydawanych przez psy gończe podczas polowań.

Beagle powstał najprawdopodobniej w wyniku krzyżowania harrierów i francuskich psów gończych z różnymi terierami. Obecny jego wygląd jest wynikiem kształtowania się jednolitej rasy przez bardzo długi okres czasu. Początkowo chodziło o psy o zróżnicowane pod względem szaty oraz wielkości.

Beagle to pies niewielkiego wzrostu charakteryzujący się zwartą, raczej krępą budową ciała. Głowa jego jest mocna, dość długa oraz zgrabnie uformowana, u suk znacznie delikatniejsza. Głowa z wyraźnie zaznaczony stopem. Szyja jest dość długa, by ułatwić tropienie, lekko wygięta. Uszy beagle’a są długie i cienkie, nisko osadzone, zaokrąglone na końcach, zwisające wzdłuż policzków. Oczy są ciemnobrązowe lub orzechowe, dość duże i szeroko rozstawione. Tułów u psów tej rasy jest krótki; grzbiet prosty i poziomy, lędźwie krótkie, mocne, elastyczne i proporcjonalne, a klatka piersiowa głęboka. Żebra są dobrze wysklepione. Uda muskularne. Łapy silne, place zwarte, zaokrąglone i wysklepione, o mocnych poduszkach. Ogon beagle’a jest średniej długości, wysoko osadzony, z białą końcówką, zazwyczaj noszony do góry. Włos psów tej rasy jest krótki i gęsty, przylegający. Dopuszczalne jest każde umaszczenie psa gończego.