Socjalizacja psa jest procesem mającym na celu oswojenie psa ze środowiskiem w którym będzie żył. Umożliwia funkcjonowanie psa wśród ludzi i innych psów. Brak socjalizacji lub błędy w jej prowadzeniu skutkują zaburzeniami zachowań psa i są najczęstszą przyczyną problemów z psem.

Z socjalizacją mamy najczęściej do czynienia w przypadku szczenięcia. Niekiedy jest ona konieczna w przypadku psów dorosłych.

Co to jest socjalizacja?

Socjalizacja, obrazowo rzecz ujmując, polega na pokazaniu szczenięciu świata z jakim będzie się stykało w ciągu dorosłego życia. Istotne jest aby ilość bodźców docierających do psa pod postacią nowych ludzi, zwierząt, miejsc, zapachów i dźwięków była jak największa. Równie ważne jest aby obserwować reakcję zwierzęcia i w razie potrzeby udzielać mu wsparcia, zachęcać do poznawania nowych sytuacji, jednocześnie pilnując, aby nie wzbudzać w nim lęku i niwelować go jeżeli wystąpi.

Jak socjalizować szczenię?

Zacząć trzeba od prawidłowego terminu sprowadzenia szczeniaka do domu. Szczenię powinno być zaznajamiane z człowiekiem już w hodowli, w wieku około 4 tygodni. Właściwym wiekiem na zmianę domu przez szczeniaka jest okres od 7 do 10 tygodnia życia. Przy czym wskazane jest, aby pies pozostał z matką do 10 tygodnia, jeżeli hodowca prowadzi socjalizację szczeniąt na miejscu.

Kiedy szczenię znajdzie się u nas, powinniśmy dać mu kilka dni na oswojenie się z nową sytuacją. Jest to bardzo ciężki okres dla jego psychiki i należy wtedy unikać wszelkich nowych bodźców. Kiedy piesek oswoi się trochę z nowym miejscem należy stopniowo pokazywać mu innych ludzi, zapraszać znajomych do mieszkania a psu pozwolić się do nich zbliżać i obwąchiwać. W wieku około 8-9 tygodni można zacząć wyprowadzać szczenię na zewnątrz. Początkowo można nosić je na rękach co pozwala obserwować świat, zapewniając jednocześnie poczucie bezpieczeństwa.