Hemofilia jest rzadko spotykaną, ciężką, zagrażającą życiu psa, chorobą dziedziczną. Chorują praktycznie tylko samce.

Przyczyny i objawy choroby

Hemofilia objawia się skłonnością do krwawień i zaburzeniami w krzepnięciu krwi. Powodowana jest przez niedobór VIII czynnika krzepnięcia. Jest to choroba dziedziczna, sprzężona z płcią. Nosicielkami wadliwego genu są suki będące potomstwem psa dotkniętego hemofilią. Choroba objawia się tylko u samców, pod postacią krwawień, wybroczyn, krwiaków i wylewów krwi do stawów i jam ciała. Bardzo często chorobę stwierdza się już w czasie porodu na podstawie przedłużającego się krwawienia z kikuta pępowiny. Również wymiana zębów mlecznych na stałe, przebiegająca u dotkniętych defektem psów z bardzo silnym krwawieniem jest okazją do stwierdzenia hemofilii. Oprócz klasycznej, częściej spotykanej, hemofilii polegającej na niedoborze czynnika VIII (tzw. hemofilia A) występuje również dziedziczony na tej samej zasadzie wrodzony niedobór czynnika IX, powodujący hemofilię B (inaczej nazywaną chorobą Christmasa). Objawy hemofilii B są podobne do objawów hemofilii A. Postępowanie, leczenie i rokowanie  w obu przypadkach jest identyczne.

Diagnostyka i leczenie

Chorobę diagnozuje się na podstawie objawów i badania aktywności czynników krzepnięcia krwi.

Hemofilia jest chorobą bardzo ciężką i źle rokującą. Większość zwierząt chorych umiera z wykrwawienia po urazach lub zostaje poddane eutanazji przed ukończeniem pierwszego roku życia. Lżejsze formy niedoboru czynnika VIII można leczyć przetaczając pełną krew lub stosując ludzkie czynniki krzepnięcia. Jest to jednak leczenie kosztowne i w dłuższej perspektywie mogące skutkować powikłaniami o podłożu autoagresywnym. U zwierząt chorych należy zminimalizować ryzyko urazów skutkujących krwawieniem. Rokowanie w większości przypadków jest złe i nawet wdrożenie odpowiedniego leczenia nie gwarantuje przeżycia psa.

Profilaktyka

Niezwykle  istotne w zwalczaniu hemofilii jest eliminowanie z hodowli psów dotkniętych tym schorzeniem. Za przenoszenie genu odpowiadają suki będące nosicielkami wadliwego genu zlokalizowanego na chromosomie X. Konieczne, w celu ograniczenia występowania choroby, jest wykrywanie suk z defektem, na podstawie objawów chorobowych potomstwa i eliminowanie ich z dalszej hodowli. Pomimo, iż hemofilię stwierdza się najczęściej u owczarków niemieckich, należy brać ją pod uwagę również u innych ras.