Pchły są jednym z częstszych powodów wizyt w gabinecie weterynaryjnym. Mimo to jako właściciele zwierząt niewiele wiemy na ich temat. By skutecznie z nimi walczyć warto poznać je nieco bliżej.

Życie pchły

Pchły to niewielkich rozmiarów owady (dorosłe osobniki mierzą około 2-4mm długości), barwy brązowej lub czerwonawej. Są pozbawione skrzydeł, za to odznaczają się nieprzeciętną skocznością. Na świecie wyróżnia się około 2000 gatunków pcheł, jednak dla nas najbardziej uciążliwe są pchły kocie (Ctenocephalides felis) i psie (Ctenocephalides canis). Ciekawe jest, że pchły kocie częściej obserwuje się u psów, jednak w niesprzyjających warunkach nie gardzą one innymi gatunkami zwierząt, a także człowiekiem.

Najczęściej o obecności pcheł na naszym pupilu dowiadujemy się podczas codziennej pielęgnacji lub w trakcie zabawy z czworonogiem, gdy zauważymy skaczące po nim insekty.

Powinniśmy jednak pamiętać, że te krwiopijne bestie w ciągu dnia spędzają zaledwie 20-40 min. na swoim żywicielu. Traktują go raczej jako źródło pokarmu i ewentualny środek transportu. Pozostały czas spędzają w otoczeniu psa. Czasem po rozchyleniu sierści zwierzaka widzimy liczne czarne kropki na jego skórze – są to odchody pcheł, które również wskazują na ich obecność.

Pchły kłują zwierzę w celu pobrania krwi, która potrzebna jest samicom głównie po to, by mogły składać jaja (około 25-50 dziennie). Biało-szare jaja długości około 0,5 mm składane są na ciele psa, a następnie strzepywane z sierści wszędzie tam gdzie pies przebywa. Znaleźć je można na legowisku, w dywanie, pod meblami, w szparach podłogi, w ściółce w lesie czy parku. Po kilku dniach z jaj wylegają się larwy, które następnie przeobrażają się w poczwarki. Te, ukrywają się w kokonach oblepionych z zewnątrz ziarenkami piasku i kurzu, dlatego na tym etapie rozwoju są bardzo trudne do zauważenia. Swoją kryjówkę opuszczają dopiero gdy wyczują w pobliżu potencjalnego żywiciela. Cały cykl rozwojowy może trwać około 3-4 tygodni.