Szacuje się że pierwsi przodkowie kotowatych pojawili się około 60-75 milionów lat temu. Jednak dzisiejszy kot domowy pojawił się o wiele lat później. Wywodzi się on od kota nubijskiego, który został udomowiony najprawdopodobniej jako pierwszy w Egipcie.

Kreodonty

Były przodkami dzisiejszych drapieżników. Żyły około 75 milionów lat temu. Miały długi tułów i dość krótkie nogi, ich kończyny wyposażone były już w pazury. Budowa ciała nie pozwalała im na szybki i długi bieg, dlatego tez odżywiały się one padliną. Zaczęły wymierać około 60 milionów lat temu, ostatni przedstawiciele wyginęli natomiast około 12 milionów lat temu. Jednak zanim to nastąpiło kreodonty dały początek miacydom. Ssaki te były o wiele lepiej przystosowane do polowań. Miały przede wszystkim większy mózg, co świadczy o większej inteligencji. Potrafiły o wiele szybciej się poruszać.. Ich zęby były ostre i przystosowane do rozrywania i ćwiartowania mięsa. Dzięki takiemu przystosowaniu mogły sprawnie polować, a nie jedynie żywić się padliną jak robiły to kreodonty. Miacydy szybko rozprzestrzeniły się po ówczesnym środowisku. Zaaklimatyzowały się bardzo dobrze dając początek innym kotowatym.

Tygrys szablozębny

Mówiąc o przodkach współczesnych kotów nie wolno pominąć Pseudaelurusa, czyli tygrysa szablozębnego. Jest to chyba najbardziej znany „pradziadek” dzisiejszego kota domowego. Pojawił się on około 2,5 miliona lat temu. Wyglądem bardzo przypomina on dzisiejsze kotowate. Miał długie kończyny zaopatrzone w pięć palców zakończonych pazurami. Jego cechą charakterystyczną są długie, szablowate kły szczęki – właśnie im zawdzięcza on swoją nazwę. Zęby te miały długość do około 25 cm, a ich waga dochodziła prawdopodobnie do 200 kg. Tygrysy szablo zębne zasiedlały wschodnie obszary kontynentu północnoamerykańskiego.

Koty właściwe

Pojawiły się w pliocenie. Dobrze dostosowały się do zmieniających się gwałtownie warunków klimatycznych. Były wśród nich lwy, jaguary, pumy i gepardy. To były duże koty, jednak pojawiły się również mniejsze gatunki – Manul i kot Martellego. Manule, które pojawiły się około 2 milionów lat temu można jeszcze spotkać obecnie na terenach Tybetu, Iranie, Afganistanie oraz azjatyckiej części Rosji.

Kot Martellego (Felis lumensis), który wyginął w środkowym plejstocenie był najprawdopodobniej bezpośrednim przodkiem dzisiejszych kotów domowych. Zamieszkiwał on na terenach Europy oraz Bliskiego Wschodu. Od niego wywodzą się następujące podgatunki: żbik (Felis silvestris), kot stepowy (Felis silvestris ornata) oraz kot nubijski (Felis silovestris lybica). Pojawiały się one niezależnie od siebie, każdy z nich zajmował różne tereny.

Dzisiejszy kot domowy

Jest potomkiem kota nubijskiego, którego udomowienie przebiegało na Bliskim Wschodzie. Dlatego tez właśnie to zwierzę uważa się za bezpośredniego przodka domowych tygrysów. Kot nubijski był nieco większy od dzisiejszego kota domowego, jednak wyglądem nie odbiegał mu w żaden sposób.

Dzisiejsze koty domowe zaliczane są do ogromnej rodziny kotowatych, która liczy sobie blisko 40 gatunków. Zamieszkują obecnie praktycznie wszystkie części świata, jeśli nie występują jako dzikie zwierzęta to na pewno zasiedlają domy i mieszkania swoich właścicieli.