Jeśli nie lubimy spać sami lub nie będzie nam przeszkadzało towarzystwo mruczącego przyjaciela na poduszkach, to rosyjski niebieski „arystokrata” jest odpowiednią rasą do towarzystwa. Jeśli dodamy do tego piękny, dostojny wygląd możemy być pewni, że jest to dobry wybór.

Historia rasy

Koty rosyjskie niebieskie, ze względu na swój dostojny wygląd, pojawiły się na dworach rosyjskich już w XVI wieku. Pochodzą one z Rosji, z okolic Archanielska nad Morzem Białym. Są bardzo podobne do kotów europejskich krótkowłosych, ale bardzo długi okres czasu rozwijały się niezależnie od nich. Do dziś, w celu zachowania czystości rasy, nie krzyżuje się kota rosyjskiego z europejskim krótkowłosym. Również nie ma zainteresowana rasą na szerszą skalę. Ostre warunki klimatyczne Rosji przyczyniły się do wykształcenia doskonałej izolacji w postaci gęstego niebieskiego futra, które mieni się srebrzyście dzięki białym końcówkom. Początkowo nazywane były kotami niebieskimi czy kotami z Archanielska, kotem maltańskim. Najwięcej hodowców znajduje się w Skandynawii. Operacje hodowlane sprawiły, że krzyżowały się z kotami orientalnymi i syjamskimi. Po wojnie koty były na wymarciu i w Szwecji powstał program odnowy rasy.

Wygląd

Kot rosyjski niebieski ma smukłą sylwetkę, ale dobrze umięśnioną. Waga ich waha się miedzy 2,5 do 4,5 kilograma. Kończyny, zakończone owalnymi, wąskimi łapami są smukłe i długie. Długa szyja stanowi rusztowanie dla klinowatej głowy, o łagodnych rysach, bez ostrych konturów. Nos jest wypukły, co widać w profilu pyszczka. Kot rosyjski posiada bardzo wyraźnie uwydatnione opuszki z wąsami. Migdałowe oczy, szeroko rozstawione, powinny być koloru zielonego. Wysoko osadzone uszy są szersze i nasady, ostro zakończone. Charakterystyczna cienka, prawie przezroczysta małżowina uszna. Uszy wewnątrz powinny być gęsto owłosione. Wąsko zakończony ogon nie powinien być za gruby u nasady.

Typowe dla rasy niebieskie futro jest gęste, miękkie i puszyste. Składa się z włosów okrywowych i gęstego podszycia, jednak ważne jest, żeby obie warstwy były tej samej długości. Nie powinno być wystających kosmków – jest to wada dyskwalifikująca na wystawach. Barwa powinna być niebieska, a końcówki lekko połyskiwać. Niedopuszczalne są białe oznaczenia oraz cieniowania. Występują również koty rosyjskie w białej odmianie barwnej, która przywieziona została do Europy z Australii.