Charakter

Persy potrafią oczarować wrodzonym spokojem i nieśmiałością. Są to stworzenia spokojne, które zatraciły instynkt terytorialny/łowiecki. Cechy te, plus kontaktowość sprawiają, że w przypadku obecności zwierząt bardziej aktywnych, a także dzieci, przyjmują postawę raczej uległą, ale towarzyską. Bardzo przywiązują się do właściciela, chowając częściowo „kocią niezależność”, ale jej całkowicie nie zatracają. Doskonale sprawdzają się jako koty pokojowe, które raczej nie będą gryźć, drapać i niszczyć mebli czy firanek, a ich cierpliwość sprawia, że mogą być w domu z niesfornymi dziećmi. Ale decydując się na kota tej rasy, należy pamiętać, że potrzebuje on nieco poświęcenia większej ilości czasu, ze względu na długie futro, wymagające dokładniejszej pielęgnacji.

Pielęgnacja

Pielęgnacja kota perskiego wymaga cierpliwości i systematyczności. Futro należy pielęgnować, aby nie tworzyły się brzydkie kołduny, szczególnie pod pachami i w pachwinach. Minimum 3 razy w tygodniu, powinno być przeczesane metalowym grzebieniem, z szeroko rozstawionymi zębami. Należy kontrolować ilość włosów pomiędzy poduszkami łapek. Również zdarza się wrastanie pazurków ze względu na brak chęci drapania, dlatego przy pielęgnacji należy zwracać uwagę na ich długość. Już młode kociaki należy przyuczać do pielęgnacji, najpierw udając czesanie przy krótkim owłosieniu. Kąpiel kota perskiego powinna odbywać się w specjalnie przeznaczonych dla rasy szamponach. Istnieje też możliwość stosowania tzw. suchych szamponów, które usuwają brud i zapobiegają filcowaniu.

Zdrowie

Poza okresowymi szczepieniami i odrobaczaniem, u kota perskiego należy zwrócić uwagę po pierwsze oczy, po drugie nos, a po trzecie wady zgryzu. Znaczne skrócenie twarzoczaszki powoduje nadmierne poskręcanie kanalików łzowych (może dojść też do ich niedrożności), w wyniku czego ich wydzielina odkłada się, powodując macerację naskórka i przebarwienia sierści. Zatem bezwzględnie należy pamiętać o czyszczeniu i przemywaniu okolic oczu. Skrócony nos sprzyja gromadzeniu się bakterii. Te, w przypadku okresowych spadków odporności (ruja, poród), mogą powodować nieżyty górnych dróg oddechowych i problemy z oddychaniem. Do spotykanych problemów należą również kłopoty z porodem, ze względu na większą głowę noworodka, jednak cięcie cesarskie nie zawsze jest konieczne. Poza wcześniej opisanymi dolegliwościami, spotyka się u nich większą predyspozycję do wystąpienia wielotorbielowatości nerek, w związku z czym coraz więcej hodowców kładzie nacisk na badania genetyczne, pozwalające podjąć decyzję o wyłączeniu danego osobnika z hodowli.

Koty perskie są przedstawicielem kociej gracji, elegancji i wdzięku, a wrodzone cierpliwość i spokój połączone z inteligencją sprawiają, iż bez wątpienia zaliczyć można je do „wyższych sfer” kociej rodziny. A przy tym są doskonałym towarzystwem dla człowieka.