Rasy kotów

06.08.2010
autor:  Magdalena Zielony
kategoria:  Rasy kotów

Koty kartuskie, nazywane arystokracja wśród kotów, mają trudną przeszłość. Trudną o tyle, że o ile dziś są doceniane ze względu na piękne futro, to w swojej historii były również pożądane ze względu na mięso.

Historia rasy

Pierwsze informacje na temat francuskich niebieskich kotów znajduje się w tekstach z XVI w. niektóre wersje mówią, że zostały przywiezione z Afryki do klasztoru Chartreuse przez francuskich zakonników – kartuzów. Jednak nie do końca wiadomo, jak koty trafiły do Francji.

Koty tej rasy istniały naturalnie na terenach leśnych Francji do początków XX w. Cenione były przez ludzi ze względu na piękne futro, znaczną łowność jeśli chodzi o szczury oraz walory smakowe mięsa. Po raz pierwszy zostały wystawione w 1928 r. II wojna światowa zredukowała liczbę kotów występujących naturalnie, a skupiono się na rozwoju razy w hodowlach. Do dziś jest to rzadka rasa, a ze względu na wymóg wyraźnej różnicy między kotami rosyjskimi niebieskimi i brytyjskimi niebieskimi, krzyżówki z innymi rasami nie są wskazane.

Wygląd

Budowa kota kartuskiego jest bardzo podobna do kota brytyjskiego. Są to koty średniej wielkości, o muskularnej sylwetce osadzonej na średniej długości nogach. Stopy są stosunkowo duże. Niektóre źródła podaja, że kocury mogą osiągać masę nawet 15 kg. Pełną dojrzałość osiągają w wieku 3-4 lat. Szczególne różnice od kota brytyjskiego widoczne są w obrębie głowy, która posiada dobrze wykształconą czaszkę, jest szersza u nasady oraz posiada wydatne policzki. Średniej wielkości uszy są wysoko osadzone na głowie, skierowane nieco do przodu, co daje kotu zaciekawiony wyraz pyszczka. Oczy kotów kartuskich są duże, bardziej owalne niż okrągłe, z zewnętrznym kącikiem lekko pociągniętym do góry. Barwa oczu powinna być od ciemnego żółtej do miedzianej. Ogon proporcjonalnie długi, zaokrąglony na końcu w odcieniu takim samym co futro na całym ciele. Zarówno podeszwy stóp, jak i nos są niebiesko-szare. Koty te posiadają piękne, błyszczące futro, gęste u podstawy wełniste, barwy od jasnej niebiesko-szarej do ciemnej niebiesko-szarej. Preferowane są jednak odcienie jaśniejsze. Barwa futra powinna być rozłożona równomiernie, bez pręg i plamek. Ewentualnie u młodych osobników mogą być widoczne pręgowania, które z wiekiem powinny zniknąć. Niedopuszczalna jest pręga wzdłuż linii kręgosłupa.

Koty kartuskie, często mylone z brytyjskimi różnią się od nich większą masa ciała, ale przede wszystkim tym że futro jest bardziej gęste i wełniste, w dotyku przypominające okrywę włosową wydry.

Charakter

Mimo sporych gabarytów, kartuzy są kotami bardzo łagodnymi i spokojnymi. Przywiązują się do właściciela. Są delikatne, dyskretne, rzadko miauczą, za to gdy zaczynają mruczeć, nie można tego nie słyszeć. Są dobrymi towarzyszami dla osób starszych, samotnych, chociaż nie ma przeszkód, żeby były w domach, w których są dzieci. Jednak należy wziąć pod uwagę, iż są one inteligentnymi indywidualistami, którzy nie przepadają za nadmiarem pieszczot. Lubią przebywać zarówno w domu, jak i na dworze. Nie nadają się dla osób o delikatnej naturze, gdyż na pewno nie ominą każdej okazji do złapania szczura czy myszy. Słyną z niesłychanej inteligencji, szybko się uczą, pamiętają swoje imię na które przychodzą. Lubią się bawić, ale jeśli polubią konkretną „rozrywkę” trudno je namówić do innych.

Pielęgnacja

Jeśli chodzi o pielęgnację futra, tak typowego dla rasy, to wymaga ono szczotkowania tylko w okresie linienia. Pamiętać należy o regularnym sprawdzaniu czystości uszu, o przycinaniu pazurków. Ze względu na fakt, iż są to duże koty, należy szczególnie pilnować diety, gdyż w starszym wieku mają one skłonność do tycia.

Jeśli przyjrzymy się pyszczkowi kartuza zauważymy, że ma on „uśmiechnięty wyraz”. Zatem może warto się zastanowić nad kupnem spokojnego, inteligentnego, dyskretnego i uśmiechniętego przyjaciela.


zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 0.0 (0 głosów)

Poprzedni Następny
Zobacz również
Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu