Sympatycy kotów lubią poszczególne rasy ze względu na ich specyfikę. I tak jedni lubią sierść długą, inni krótką lub koty nagie, jeszcze inni... krótki ogon. Kotem z takim walorem jest właśnie bobtail, co z języka angielskiego oznacza dosłownie „krótko ucięty ogon”.

Historia rasy

Koty rasy bobtail są rzadko spotykane w hodowlach w Polsce. Krótki ogon typowy dla rasy występującej w wielu odmianach jest efektem mutacji genetycznej. Pochodzenie kota japońskiego bobtaila sięga X wieku, a na terenie Japonii bywa on nawet obiektem kultu. Japończycy wierzą, że koty z krótkimi ogonami przynoszą szczęście. Przez wiele wieków hodowane były tylko przez przedstawicieli arystokracji, w tym także przez przedstawicieli rodziny cesarskiej. Początkowo koty te spotykane były w pobliżu domostw czy pałaców, gdzie głównie tępiły gryzonie. Nie były wówczas postrzegane jako rasa, właśnie ze względu na krótki ogon. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej koty trafiły do USA, gdzie w latach70. uznano je za rasę i dopuszczono do udziału w wystawach. W Japonii koty te nazywane są Maneki Neko, czyli „kot powitalny”. Nazwa bobtail jest raczej „amerykańska” i oznacza „krótko ucięty ogon”.

Wygląd

Koty rasy bobtail są kotami smukłymi, średniej wielkości, dobrze umięśnionymi. Ich waga waha się między 2,5 do 4,0 kg (samce są cięższe). Szczupły tułów osadzony jest na średniej długości nogach. Należy zwrócić uwagę, że tylne kończyny są dłuższe od przednich, co sprawia że koty chodząc charakterystycznie „podrygują”. Ogólnie można powiedzieć, że ciało mają wpisane w kształt prostokąta. Głowa bobtaila jest wpisana w kształt trójkąta o równych bokach, nieco wydłużona. Kości policzkowe delikatnie zaznaczone. Nos jest prosty, długi, szeroki. Rasa ta posiada piękne, lekko skośne duże oczy, najczęściej koloru złocistego lub pomarańczowego, aczkolwiek spotyka się też odmiany niebieskookie lub dwubarwne. Szeroko rozstawione, wysoko osadzone uszy są duże i powinny stanowić przedłużenie policzków. Typowy dla rasy ogon jest skrócony, u każdego kota stanowi cechę indywidualną, tak jak odcisk palca u ludzi. Powinien być on tępo zakończony i nie może przekraczać 7 centymetrów, najczęściej jest kilkakrotnie skręcony. Zdarzają się jednak także osobniki o ogonach nawet 12-centymetrowych. Zazwyczaj ogon jest wywinięty do góry. Futro bobtaila posiada skąpy podszerstek, powinno być puszyste, ale niewskazana jest taka sierść, która daje wrażenie pluszowej. Na ogonie futro może być nieco dłuższe niż na całym ciele, co przypomina pompon. Jeśli chodzi o barwę, bywa ona bardzo różna. Najczęściej spotyka się odmianę czarno-biało-rudą (z japońskiego Mi-Ke). Ale spotyka się też jedno- i dwubarwne, pręgowane czy szylkretowe. Umaszczenia czekoladowe, liliowe czy syjamskie są nie wskazane.

Charakter

Koty rasy bobtail są kotami bardzo towarzyskimi, przywiązującymi się do właściciela, nie przepadającymi za samotnością. Dlatego jeśli często nie ma nas w domu, dobrze jest pomyśleć o towarzystwie innego kota lub psa. Jeśli chodzi o „kociego towarzysza” lepiej jeśli będzie to również bobtail. Mają spokojny, łagodny charakter. Nie są to koty nazbyt aktywne. Raczej zrównoważone, nie wspinające się po szafach czy firankach. Należą do pieszczochów – będą się z pewnością głośno domagać głaskania i zainteresowania sobą. Z natury są to koty ciche, chętne do zabawy z dziećmi.