Często ludzie mają zróżnicowane wymagania odnośnie kotów. Jedni chcą, żeby miał charakter bardziej „psi”, inni, żeby nie wspinał się po meblach, jeszcze inni, żeby nie bał się wody. Jeśli natomiast chcielibyśmy, aby nasz kot stanowił wesołe towarzystwo „do rozmowy”, kot balijski będzie doskonałym wyborem.

Historia rasy

Wbrew nazwie kot balijski nie pochodzi z wyspy Bali. Pierwsze osobniki zaczęły się pojawiać w latach 20. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Powstały prawdopodobnie na skutek mutacji genetycznej potomstwa kotów syjamskich. Dzięki niej posiadają jedwabiste w dotyku futro. Jednak przez bardzo długi okres czasu hodowcy nie chcieli uznać kota o orientalnej urodzie za rasę. Dopiero w latach 50. zaczęto krzyżować osobniki kota balijskiego celem utrwalenia cech futra, a w latach 70. kot balijski został oficjalnie uznany jako rasa. Wcześniej uważane były za długowłose koty syjamskie.

Wygląd

Kot balijski jest kotem średniej wielkości, którego masa waha się miedzy 2,5 a 5 kg. Oczywiście samiec jest cięższy. Jest to kot o smukłej, dobrze umięśnionej sylwetce, która jest osadzona na długich nogach, zakończonych owalnymi łapkami. Pomiędzy palcami zauważalne jest delikatne owłosienie. Tylne kończyny są nieznacznie dłuższe niż przednie. Delikatna głowa łączy się z tułowiem smukłą, zgrabną szyją. Kształt głowy jest raczej typowy dla kota typu orientalnego – wpisana w kształt klina, z długim, prostym nosem. Na nosie nie powinno być stopu, czyli zagłębienia u nasady. Nos jest przedłużeniem czoła, zawsze lekko uwypuklonego. Nisko osadzone, szerokie u nasady uszy są szpiczasto zakończone. Wewnątrz uszu powinno być włosie. Oczy są skośnie ustawione, kształtem przypominające migdał, powinny mieć ciemnoniebieski kolor. Szpiczasto zakończony ogon jest zwykle długi i chudy.

Futro kota balijskiego pozbawione jest podszycia. Z tego powodu delikatnie faluje i dobrze przylega do ciała. Sprawia wrażenie jakby przed chwilą zostało wyczesane. W dotyku jest jedwabiste, średnio gęste. Spotyka się nieco dłuższą sierść na szyi, brzuchu i bokach oraz często ogon jest pierzasto zakończony. Odmiany barwne są takie, jak u kotów syjamskich. Na łapkach, uszach, pyszczku i ogonie powinny znaleźć się oznaczenia. Można spotkać koty ciemnobrązowe, czekoladowe, liliowe, niebieskie, rude, szylkretowe. Również występują koty balijskie prążkowane.

Charakter

Kot balijski to niezwykle towarzyska gaduła jakich mało w kocim świecie. Bardzo lubią „rozmawiać” po kociemu z właścicielem. Bywa, że w czasie zabawy lub gdy się wystraszą, zbyt głośno prezentują swoje emocje. Koty te uwielbiają być w centrum domowych wydarzeń oraz domagają się zainteresowania swoją osobą – potrafią to nawet wymusić. Są to koty niezwykle zwinne, inteligentne i radosne. Nie nadają się jednak do domów, gdzie nie będzie wolno im się wspinać. Decydując się na kota balijskiego warto zainwestować w wysoki drapak z dużą ilością półek. Są to koty pojętne – szybko uczą się sztuczek, tym bardziej jeśli będą się wiązały z zabawą. Nie są to zwierzęta odpowiednie dla ludzi zapracowanych. Lubią towarzystwo, źle znoszą samotność, ale też dobrze czują się w towarzystwie choćby psa. Jednak towarzystwo właściciela, do którego bardzo się przywiązują jest dla nich najlepsze.