Widząc tego kota po raz pierwszy albo go pokochamy albo nie przypadnie nam go gustu. Nie ma półśrodków. Niektórzy mówią nawet, że koty te zostały zostawione na Ziemi przez kosmitów. I jeśli chcemy mieć kota podobnego do sympatycznego ET i przy tym pięknie mruczącego, rasa okaże się idealna.

Historia rasy

Reksy dewońskie powstały w wyniku mutacji genetycznej. Około roku 1960 znaleziono w hrabstwie Devonshire kota z pofalowaną sierścią. Początkowo uważano, że jest to Reks kornwalijski. Jednak po wnikliwej obserwacji okazało się, że jest to inna rasa, różniąca się od Cornish Rex sylwetką i obecnością włosów ościstych. Charakterystyczne futro jest luźne, poskręcane, cienkie. Ze względu na występowanie kotów w kilku miejscach jednocześnie, otrzymaliśmy odmiany nie spokrewnione ze sobą. A są to właśnie reks pudelek, Reks dewoński (Devon Rex) i Reks kornwalijski (Cornish Rex). Ważne jest, aby nie krzyżować z sobą devonów i Cornish, gdyż potomstwo jest gładkowłose.

Wygląd

Devon reks tylko na pierwszy rzut oka wydaje się być podobny do Reksa kornwalijskiego. Ciało kotów jest muskularne, szczupłe, średniej wielkości, oparte na długich smukłych kończynach, zakończonych owalnymi łapami. Charakterystyczne jest wygięcie łap przy tułowiu, co daje wrażenie „pająkowatonogiego”. Klatka piersiowa dewona jest dobrze zbudowana, szyja smukła. Głowa jest wpisana w kształt trójkąta, posiada delikatnie wypukłe czoło, dobrze zaznaczone kości policzkowe oraz podbródek, podobnie jak u kota burmańskiego. Uszy są bardzo nisko osadzone, szerokie u podstawy, zaokrąglone na końcach. Uszy powinny być dobrze owłosione. Bardzo typowe dla Reksów dewońskich są widoczne wąsy na uwydatnionych poduszeczkach. Oczy są skośnie ułożone, o kształcie migdałów. W przeciwieństwie do Reksów kornwalijskich, dewony poza miękkim i krótkim futrem, które może być szorstkie, posiadają również włosy ościste. Wąsy i brwi są kędzierzawe, a ogon bywa pokryty takim samym futrem. Dopuszczalne są wszystkie barwy futra występujące u innych ras. Mogą być jednobarwne, łaciate, srebrzyste, dymne oraz tabby. Niepożądane na wystawach są miejsca z gładkimi włosami oraz wyłysienia na brzuchu. W okolicy brzucha mogą być włosy puszyste. U kociąt pojawiają się ewentualne wyłysienia, które z wiekiem powinny zniknąć. Na wystawach nie powinny pojawiać się młode osobniki z wyłysieniami – takich też nie wolno kupować do celów hodowlanych.

Temperament

Devony to koty bardzo przyjaźnie nastawione do otoczenia, energiczne, wesołe. Lubią być w centrum zainteresowania oraz obserwować życie rodziny. Są gościnne, przywitają każdego gościa i będą się domagać pieszczot. Nie lubią samotności. Devon jest kotem agresywnym????. Jest doskonałym towarzystwem dla dzieci???. Bardzo szybko uczy się czystości i porządku.

Pielęgnacja i zdrowie

Devony, mimo że są delikatnej budowy, są bardzo silne i odporne na choroby. Jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne, to pamiętać należy o przetarciu kota wilgotną szmatką. Pomaga to utrzymać futro w dobrej kondycji. Jako że mają one nieco wyższą temperaturę ciała, są wrażliwe na przeciągi i wilgoć. Należy pamiętać o czyszczeniu dużych uszu – przetrzeć małżowiny wilgotną chusteczką dla niemowląt lub wacikiem zwilżonym w wodzie. W razie potrzeby usunąć patyczkiem do uszu nadmiar woskowiny z uszu. Oczy powinny być przemywane ciepłą wodą lub gotowymi preparatami do oczu. Te ostatnie można kupić w sklepach zoologicznych, w gabinetach weterynaryjnych lub aptekach. Jest to ważne gdyż devony nie posiadają rzęs. Bardzo rzadko używają pazurów, zatem należy pilnować, aby zbytnio nie przerastały i regularnie je przycinać. Ze względu na tendencję do tycia, należy szczególnie dbać o dobór karmy i ilości przyjmowanego jedzenia.

Jeśli chcemy mieć łagodnego towarzysza, garnącego się na nasze kolana przy każdej nadarzającej się okazji oraz kota, który będzie na nasz czekał z utęsknieniem pod drzwiami, zanim wrócimy z pracy, devon jest odpowiedni. Tym bardziej, że niektóre opowieści mówią, że potrafi czasem „po psiemu” pomachać ogonem na powitanie. Ale na ile to jest prawdą, można się przekonać, decydując się na kupno przedstawiciela tej rasy.