Turecka angora to kot bardzo aktywny i ciekawski. Mają silny charakter a przy tym bardzo miłe usposobienie. Są również bardzo piękne, mogą być doskonałym towarzystwem, a dzięki wrodzonej elegancji dodatkowo ozdobią niejedną kanapę.

Historia rasy

Angora turecka należy do najstarszych kotów o długiej sierści. Nazwa turecki angorski pochodzi od miasta Ankary (w starożytności Angora). Przez bardzo długi okres czasu były to koty domowe, występujące powszechnie na terenie Turcji. Po dotarciu do Europy bardzo szybko stały się kotami salonowymi, ze względu na elegancki, dostojny wygląd. Uważa się, że angory tureckie dały początek rasie perskiej. Ze względu na spadek popularności rasy, kosztem rosnącego zainteresowania persami, w XIX wieku groziło jej nawet wyginięcie. Na szczęście rząd turecki zorientował się w niebezpieczeństwie i rozpoczął program ratowania rasy, w zoo w Ankarze. Od lat 60-tych XX wieku najlepsza genetycznie para trafiła do USA, gdzie rozpoczęto hodowlę. Na początku lat 70-tych uznano koty za rasę. W Polsce pojawiły się, jak większość ras, w latach 90-tych ubiegłego stulecia.

Wygląd

Turecka angora jest kotem średniej wielkości, którego waga wynosi między 2,5 a 5 kilogramów. Sylwetka jest wydłużona, smukła, pełna gracji. Tułów oparty jest na długich nogach, zakończonych owalnymi łapkami. Pomiędzy palcami widoczne są dłuższe kępki włosów. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. Głowa wpisana w kształt klina, czaszka dość płaska. Nos jest długi i prosty, równy z linia głowy, nie może występować zagłębienie u jego nasady. Broda jest zaokrąglona. Oczy duże, w kształcie migdałów, skośnie ustawione, mogą mieć dowolne kolory. Uszy są szerokie u podstawy, zakończone ostro, dość duże. Posiadają spore kępki włosów w małżowinach. Ogon długi, ostro zakończony, zagięty do boku powinien sięgać linii barku. Futro na ogonie powinno być zawsze puszyste-nawet w okresie, gdy sierść jest krótsza.

Angora turecka zaliczana jest do kotów półdługowłosych. Szata powinna być lśniąca, średniej długości. Nie posiada podszycia. Na szyi powinna tworzyć kołnierz, na tylnych łapach „portki”. Wielu hodowców uznaje jedynie białe odmiany barwne. A szkoda, bo angora może występować w wielu odmianach i jest równie piękna. Mogą być jednobarwne, dwubarwne, pręgowane, w cętki, srebrzyste, szylkretowe, pręgowane z białym, dymne, cieniowany i szynszylowe.