Jest to jedna z metod terapii, w które wykorzystywane są zwierzęta. Felinoterapia jest najmłodszą tego typu formą pomocy. Koty wykorzystywane są przede wszystkim w leczeniu osób starszych. Jednak także dość często uczestniczą w terapiach dziecięcych.

Co to jest felinoterapia?

Nazwa tej formy terapii pochodzi od łacińskiego słowa „felis” oznaczającego kota oraz od łacińskiego „therapeia” czyli terapia. Jest najmłodszą formą pomocy, w której wykorzystywane są zwierzęta. W Polsce po raz pierwszy zastosowano ją w 2004 roku przez Fundację DOGTOR. Podczas zajęć koty mają za zadanie p prostu być głaskane przez chorych, ocierają się o nich i mruczą. Ta forma terapii jest skierowana zarówno do osób starszych jak i do dzieci. Są to nie tylko osoby z porażeniami czy niedowładami, ale również ludzie który boją się kontaktu ze zwierzętami, są nieśmiali i lękliwi. Dowiedziono, że terapia z udziałem zwierząt w ogromny sposób wpływa na poprawę samopoczucia osób chorych. Pozwala im się otworzyć na świat. Dodatkowo u ludzi z niedowładem palców i dłoni głaskanie kota staje się również formą rehabilitacji. Nie tylko sama obecność zwierzęcia, ale również przyjemne i uspokajające mruczenie kota ma ogromny wpływ na dzieci pobudliwe i rozkojarzone. Pozwala im się wyciszyć i skupić jedynie na zwierzęciu i na przebywaniu z nim.

Nie każdy kot się nadaje?

Aby zwierzę mogło pełnić rolę terapeutyczną musi być odpowiednio wybrane. Nie może to być kot płochliwy ani też pobudliwy. Musi on lubić kontakt z człowiekiem i przede wszystkim głaskanie, przytulanie i wszelkie inne formy pieszczot. Dlatego tez do tego typu zajęć nie nadają się młode zwierzęta oraz te które były kiedyś w przeszłości dzikimi kotami. Zwierzę mające służyć w terapii musi cechować przede wszystkim spokój i cierpliwość. Należy zdać sobie z tego sprawę. Gdyby bowiem kot nagle podrapał bądź ogryzło pacjenta, to terapia z jego użyciem nie miała by najmniejszego sensu. Takie zwierzę budziło by bowiem lęk, a nie działało uspokajająco.

Inną niezwykle istotną sprawą jest to, by kot nie bał się przebywać w obcych pomieszczeniach. Stresem nie może być także dla niego sama podróż. Zwierzę musi traktować formę terapii jako przyjemność. Nie może mieć z tego tytułu żadnych nieprzyjemności, gdyż takie działanie nie przyniesie korzyści ani zwierzęciu ani choremu. Kota nie można zmuszać do głaskania na siłę bądź noszenia czy trzymania na kolanach. Musi się on w każdej sytuacji czuć komfortowo, w przeciwnym razie będzie miauczał i wyrywał się, wtedy może zrobić krzywdę uczestnikom terapii. Wszelkie działania muszą być przemyślane i przeprowadzone w taki sposób, aby przede wszystkim zwierzę nie czuło stresu ani strachu. Wiele osób uważa, że najlepsze do tego typu terapii są koty rasy Ragdoll. Ich nazwa oznacz szmaciana lalkę, wiotczeją one bowiem gdy weźmie się je na ręce. Jest to korzystne z punktu widzenia chorego, jednak nie należy zapominać, że to iż kot się nie rusza nie oznacza, że się nie boi lub nie jest zdenerwowany.

Nie za długo

Zwierzę , które jest wykorzystywane do felinoterapii powinno mieć określoną długość pracy. Nie może ono przebywać z obcymi i chorymi osobami przez kilka godzin dziennie. Takie zabiegi terapeutyczne są bardzo wyczerpujące dla kota , nie tylko fizycznie ale i psychicznie. Zwierzę musi mieć czas na sen i zabawę, na zajęcie się sobą. Nie wolno zapominać że koty poświęcają niezwykle dużo czasu na pielęgnacje sierści i sen. Należy pozwolić kotu odpocząć i nabrać sił. Inną bardzo ważną sprawą jest czas przez jaki kot będzie pracował jako terapeuta. Trzeba od razu zdać sobie sprawę, że nie jest to praca do końca życia. Nie wolno na to pozwolić. Zwierzę po pewnym czasie po prostu zmęczy się takim zajęciem. Będzie to głównie zmęczenie psychiczne, które objawiać się może agresywnością i niechęcią w stosunku do człowieka. Dlatego jeśli pojawią się jakiekolwiek symptomy świadczące o tym, że kot przestał pozytywnie reagować na terapię z ludźmi to nie należy go do tego zmuszać. Najwyraźniej przyszedł jego czas na zasłużoną emeryturę.