Istnieje wiele opinii i przekonań o chorobach, którymi można zarazić się przez przebywanie z kotami. W większości są one błędne i wynikają z niewiedzy. W większości wszelkie przesłanki dotyczą toksoplazmozy, na drugim miejscu plasuje się możliwość zarażenia się „robakami” oraz niebezpieczeństwo złapania grzybicy.

Toksoplazmoza

Jest to choroba wywoływana przez pierwotniaka – Toxoplasma gondii. Jego cykl rozwojowy jest dość złożony, a żywicielem ostatecznym jest właśnie nasz domowy tygrys. Ludzie, gryzonie czy ptaki mogą być dla niego jedynie żywicielami pośrednimi. Kot zaraża się przez zjedzenie myszy lub jakiegoś ptaka, które noszą w sobie postacie cyklu rozwojowego pierwotniaka.

W jelitach zarażonego kota odchodzi do namnażania się Toxoplasmy. Przez około 3 tygodnie z kałem wydalane są oocysty, które stanowią zagrożenie dla ssaków (w tym człowieka) oraz ptaków. Nie są one niebezpieczne od razu po wydostaniu się z kałem z organizmu naszego pupila. Muszą dojrzeć, aby móc dalej się rozmnażać. Swoją inwazyjność zyskują po dwóch dobach. Wtedy stają się niebezpieczne dla człowieka. Ale trzeba być ogromnym bałaganiarzem, aby przez więcej niż dwa dni nie sprzątać zwierzęciu kuwety i do tego na przykład robić to gołymi rękami, a nie za pomocą łopatki. Wtedy rzeczywiście mielibyśmy ogromne szanse nabawić się pasożyta w postaci Toxoplasmy gondii.
Nawet bezpośredni kontakt z zarażonym kotem, nie stanowi jakiegoś niebezpieczeństwa. Kot jest zwierzęciem niezwykle czystym, dlatego sytuacja, w której mógłby być oblepiony kałem jest raczej nierealna. A właśnie w takim przypadku istniałoby realne zagrożenia zarażenia pierwotniakiem.

W Polsce do najczęstszych zarażeń dochodzi podczas spożywania surowego lub niedogotowanego mięsa, a w szczególności wieprzowiny i baraniny. Większe ryzyko szczególnie dla kobiet w ciąży, które są przestrzegane przed kontaktami z kotami, istnieje w przypadku zjedzenia surowego mięsa niż obcowania z kotem. Domowy pupil nie jest bezpośrednim zagrożeniem, jego rola ogranicza się tylko do rozsiewania oocyst i dotyczy to jedynie zwierząt wychodzących na zewnątrz.